Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ): «Ολιστικά Εναλλακτικά Θεραπευτικά Συστήματα - Κλασική Ομοιοπαθητική»

από το περιοδικό Ομοιοπαθητικά Νέα, τεύχος 16, Ιούνιος 2010

Το Μεταπτυχιακό (Master)

Το Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου οργανώνει και λειτουργεί από το ακαδημαϊκό έτος 2007-2008 Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ) με τίτλο: «Ολιστικά Εναλλακτικά Θεραπευτικά Συστήματα - Κλασική Ομοιοπαθητική» (ΦΕΚ B 1912/2006), το οποίο διέπεται από τις διατάξεις των αρ. 10-12 του Ν. 2083/1992

Αιτήσεις έως 03/09/2010

Στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ) «Ολιστικά Εναλλακτικά Θεραπευτικά Συστήματα - Κλασική Ομοιοπαθητική», για την απόκτηση του Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης (ΜΔΕ) δεκτοί γίνονται μόνο πτυχιούχοι των ιατρικών και των οδοντιατρικών σχολών του πανεπιστημιακού τομέα της ημεδαπής ή τμημάτων αναγνωρισμένων ομοταγών ιδρυμάτων της αλλοδαπής, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 2083/1992.

Αντικείμενο - Σκοπός

Αντικείμενο του ΠΜΣ είναι η δημιουργία, ολοκλήρωση και μετάδοση θεωρητικής και εφαρμοσμένης γνώσης στο διεπιστημονικό πεδίο των ολιστικών εναλλακτικών θεραπευτικών συστημάτων, και ειδικότερα στον χώρο της κλασικής Ομοιοπαθητικής, καθώς και ο καθορισμός του ρόλου της στον χώρο της υγείας. Το ΠΜΣ φιλοδοξεί να συμβάλλει στην καλλιέργεια του αντικειμένου του, με σκοπό:

α) Τη μεταπτυχιακή εξειδίκευση ιατρών και οδοντιάτρων, η οποία οδηγεί στην απόκτηση αντίστοιχου Μεταπτυχιακού Διπλώματος Εξειδίκευσης (ΜΔΕ) στη θεωρία και εφαρμογή ολιστικών εναλλακτικών θεραπευτικών συστημάτων, και ειδικότερα στον χώρο της κλασικής Ομοιοπαθητικής.

β) Την οργάνωση της γνώσης στον χώρο των ολιστικών εναλλακτικών θεραπευτικών συστημάτων, και ειδικότερα της κλασικής Ομοιοπαθητικής, σε ακαδημαϊκό επίπεδο στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις προδιαγραφές και τις οδηγίες της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνέπεια αυτού αναμένεται να είναι η συνεισφορά στη γενικότερη αναγνώριση και δόμηση, καθώς και τη θεσμοθέτηση του γνωστικού περιεχομένου της κλασικής Ομοιοπαθητικής και των εφαρμογών της.

γ) Τη δημιουργία και εφαρμογή ενός θεσμοθετημένου προγράμματος σπουδών για την καλύτερη μετεκπαίδευση επιστημόνων και ερευνητών σε αυτό το γνωστικό αντικείμενο σε διεθνές επίπεδο και σε συνεργασία με ανώτατα ιδρύματα της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Επιστημονικό αντικείμενο

Βασικά στοιχεία του επιστημονικού αντικειμένου του ΠΜΣ είναι η ολιστική θεώρηση και κατ’ επέκταση η διεπιστημονικότητα. Συμπεριλαμβάνονται γνωστικές περιοχές όπως της συστημικής θεωρίας/συστημικής σκέψης, της θεωρίας πολύπλοκων συστημάτων, των βιοσυστημάτων, της βιοσημειολογίας κ.λπ. Τα στοιχεία αυτά χαρακτηρίζουν το εύρος του διεπιστημονικού πεδίου στο οποίο πρέπει να βασίζεται ένα ΠΜΣ ολιστικών εναλλακτικών θεραπευτικών συστημάτων, όπως η κλασική Ομοιοπαθητική, και υποδεικνύουν την ανάγκη δημιουργίας του μέσα σε έναν καθαρά διεπιστημονικό χώρο ο οποίος διέπεται από τα παραπάνω γνωστικά αντικείμενα και του οποίου ο πυρήνας είναι η ολιστικότητα της συστημικής προσέγγισης.

Δίδακτρα

Τα δίδακτρα για την παρακολούθηση του ΠΜΣ ανέρχονται στο ποσό των 1000 € ανά εξάμηνο. Το Τμήμα έχει εξασφαλίσει σημαντικό αριθμό υποτροφιών που χορηγεί στους Μεταπτυχιακούς Φοιτητές/τριες ανά εξάμηνο σύμφωνα με την επίδοσή τους.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις αιτήσεις εισαγωγής για το ακαδημαϊκό έτος 2010-2011, ενημερωθείτε από τη σελίδα «Διαδικασία Εισαγωγής» ή επικοινωνήστε με το γραφείο Μεταπτυχιακών Σπουδών.

Γραφείο Μεταπτυχιακών Σπουδών
κα Γιολάντα Κώτση
τηλ.: +30 22810 97105 - fax: +30 22810 97009
e-mail: yokoaegean.gr, homeopathyaegean.gr
κ. Γεώργιος Χαριτάκης
τηλ.: 6944-778757
e-mail: gcharitakisaegean.gr

Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Master): «Ολιστικά Εναλλακτικά Θεραπευτικά Συστήματα - Κλασική Ομοιοπαθητική»

του Γ. Χαριτάκη, καρδιολόγου
από το περιοδικό Ομοιοπαθητικά Νέα, τεύχος 16, Ιούνιος 2010

Η συστημική σκέψη στη σχεδίαση μοντέλων εφαρμογής της ολιστικής ιατρικής

Η συνεχής κλινική και βασική έρευνα τα τελευταία χρόνια στην ιατρική έχει οδηγήσει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και ενδεχομένως στην αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης. Από την άλλη, υπάρχει συνεχής παραγωγή δημοσιεύσεων, κατευθυντήριων οδηγιών, δημιουργία νέων επιστημονικών εταιρειών, νέων κλινικών οντοτήτων, και έτσι προκαλείται σύγχυση για την επιλογή και τον σωστό χρόνο θεραπείας.

Ο εγκλωβισμός της ιατρικής αποκλειστικά στην αναγωγική σκέψη απομακρύνει τον κλινικό ιατρό από τη λήψη ορθολογικών αποφάσεων για την αντιμετώπιση των πολυπαραγοντικών νοσημάτων, και τον κατευθύνει στην αλόγιστη χρήση φαρμακευτικής αγωγής που πολλές φορές έχει αμφίβολα ή και επιβαρυντικά αποτελέσματα.

Οι φαρμακευτικές θεραπείες που προτάθηκαν τα τελευταία χρόνια με μεγάλες κλινικές μελέτες που τις στήριξαν, ανατράπηκαν από νεότερες θεραπείες που επιβεβαιώθηκαν με την ίδια ακριβώς μεθοδολογία των προηγουμένων. Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση αυτού του τρόπου σκέψης έχουν και οι φαρμακευτικές εταιρείες όπου συμμετέχουν στην εκπόνηση μελετών, στη διοργάνωση συνεδρίων και στη μεμονωμένη ανάλυση δεδομένων και συμπερασμάτων.

Μια ανασκόπηση των προτεινόμενων οδηγιών για φαρμακευτική θεραπεία, τα τελευταία 30 χρόνια, καταδεικνύει το πρόβλημα και μπαίνει ο προβληματισμός για έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης όχι των μεμονωμένων παθήσεων και διόρθωση των βιοχημικών παραμέτρων, αλλά για μια διαφορετική επιστημολογία στην ιατρική, θεωρώντας τον ανθρώπου όχι μόνο άθροισμα διάφορων συστημάτων, αλλά ως σύνολο, ολιστικά, όπου το όλον είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών και, φυσικά, μέσα στο περιβάλλον του.

Για την επίλυση των πολυπλοκότερων προβλημάτων, όπως χρόνια νοσήματα και ασθένειες που διαταράσσουν περισσότερα συστήματα, η σύγχρονη ιατρική δεν κατάφερε να δώσει ικανοποιητική λύση, πέρα από τη φαρμακευτική καταστολή των συμπτωμάτων, την επιβράδυνση στην εξέλιξη της νόσου ή στην καλύτερη περίπτωση στην τροποποίηση της έκφρασής της.

Η πολυπλοκότητα του ανθρώπινου οργανισμού στις διάφορες διαταραχές της δεν μελετήθηκε συνολικά και δεν ενσωματώθηκαν στην έρευνά της γνώσεις που προέκυψαν από τις άλλες επιστήμες, όπως η βιολογία, η κβαντική φυσική, η κυβερνητική, η θεωρία του χάους, η συστημική θεωρία. Η συστημική θεωρία είναι μια επιστήμη που αντιτάχθηκε στην κυρίαρχη θέση της φυσικής και της χημείας στη βιολογία, και υπογράμμισε την κρίσιμη διαφορά μεταξύ των φυσικών και βιολογικών συστημάτων. Τα βιολογικά συστήματα, όπως ο ανθρώπινος οργανισμός, δεν μπορούν να μελετηθούν με την αναλυτική σκέψη, και καθιερώθηκε η ανάγκη της συστημικής σκέψης, δηλαδή μιας σκέψης που στηρίζεται τουλάχιστον στην αλληλεξάρτηση των μερών.

Η συστημική σκέψη εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του l940, ως απάντηση στην αποτυχία της μηχανιστικής σκέψης και του βιταλισμού να εξηγήσουν τα βιολογικά φαινόμενα. Στη συστημική σκέψη, «σύστημα» είναι ένα πολύπλοκο και εξαιρετικά διασυνδεδεμένο δίκτυο μερών, τα οποία επιδεικνύουν συνεργιστικές ιδιότητες, όπου το όλον υπερβαίνει το άθροισμα των μερών του. Οι έμβιοι οργανισμοί είναι οργανωσικά κλειστά και ενεργειακά ανοικτά συστήματα με εισερχόμενη και εξερχόμενη ενέργεια και ύλη, και δεν είναι «σε αδράνεια», «ακινητοποιημένα» μέσα στο άμεσο περιβάλλον τους, και μελετώνται ως συνολικές οντότητες. Έτσι παρουσιάζουν «αναδυόμενες» (emergent) ιδιότητες, οι οποίες δεν είναι δυνατό να εξαχθούν από τα τμήματά τους. Η βιολογική μορφή είναι περισσότερο από το σχήμα, περισσότερο από στατική διαμόρφωση των συστατικών, είναι μια «οργανωσιακή διαδικασία» με συνεχή ροή ύλης και ενέργειας, και διατηρεί τη μορφή της επειδή υπάρχουν δυναμικές διαδικασίες.

Στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στην Σύρο, το Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων έχει αναπτύξει σημαντική και επιτυχή ερευνητική και εκπαιδευτική δραστηριότητα σε διεθνώς αναγνωρισμένες γνωστικές περιοχές: συστημική θεωρία/συστημική σκέψη, θεωρία των πολύπλοκων συστημάτων, των βιοσυστημάτων και της βιοσημειωτικής. Τα πολύ σύγχρονα ερευνητικά θεωρητικά αποτελέσματα δοκιμάζονται με τη λογική της διερεύνησης της εφαρμοσιμότητάς τους σε χώρους ανθρώπινης δράσης, με κύριο αυτόν των ολιστικών εναλλακτικών θεραπευτικών συστημάτων, εκ των οποίων το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κλασική Ομοιοπαθητική.