Ηλεκτροφόρηση πρωτεϊνών και Ομοιοπαθητική θεραπεία
Ηλεκτροφόρηση πρωτεϊνών και Ομοιοπαθητική θεραπεία
Η εργασία της ιατρού Βιοπαθολόγου-Ομοιοπαθητικού Βάσως Τσομπάνης και της ιατρού Ανίνας Παρταλίδου παρουσιάστηκε στο συνέδριο της LMHI στην Καλιφόρνια τον Μάιο 2010. Παρατίθεται η ελληνική μετάφραση κάποιων εκ των ενοτήτων του κειμένου του πόστερ. Μπορείτε να κατεβάσετε το ποστερ στην παρακάτω διεύθυνση (PDF 2.8 Mb)
Το ομοιοπαθητικό θεραπευτικό σύστημα και τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, όπως τα περιγράφει ο Χάνεμανν στο βιβλίο του Όργανο της θεραπευτικής τέχνης και συνοψίζει στην παράγραφο 269, οφείλουν την αποτελεσματικότητά τους στην ειδική επεξεργασία της ύλης σε απειροελάχιστα σωματίδια, τα νανοσωματίδια, που εμφανίζουν ιδιαίτερες ενεργειακές ιδιότητες. Όταν χορηγηθούν σε έμβιους οργανισμούς, ασκούν μαγνητικό πεδίο και συχνότητα, συντονίζουν «όμοιες» δομές και δρομολογούν αλλαγές στην κατάσταση της υγείας τους. Σύγχρονες επιστήμες, όπως η κβαντική φυσική, η νανοτεχνολογία και η ανοσολογία, εξηγούν ότι η τέτοιου είδους επίδραση, μαγνητικού πεδίου και «όμοιας» συχνότητας ή συχνότητας Larmor, διεγείρει την υπέρλεπτη δομή της ύλης, με αποτέλεσμα την αποκάλυψη εκφυλισμένων ενεργειακών καταστάσεων, που γίνονται αντιληπτές από το ανοσοποιητικό σύστημα και δρομολογούνται ανοσοαντιδράσεις (homeopathic aggravation). Το θεραπευτικό αποτέλεσμα της ομοιοπαθητικής διέγερσης εξαρτάται από την κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού και του βαθμού ετοιμότητάς του να αντιμετωπίσει την «τεχνητή-οξεία νόσηση».
Το αντικείμενο της έρευνάς μας είναι η δυνατότητα χρήσης της ηλεκτροφόρησης των πρωτεϊνών του πλάσματος, ως διαγνωστικό και προγνωστικό εργαλείο, σε συνδυασμό με την ομοιοπαθητική συνέντευξη του ασθενούς, στον σχεδιασμό της ομοιοπαθητικής θεραπείας.
Η ομοιοπαθητική συνέντευξη είναι απαραίτητη για την επιλογή του «όμοιου» φαρμάκου και την επιτυχή διέγερση των «όμοιων» δομών της ύλης, η οποία προκαλεί την «τεχνητή-οξεία νόσηση» (similia, similibus), αλλά εξίσου απαραίτητη είναι και η
Εκτίμηση της κατάστασης του ανοσοποιητικού συστήματος και της ετοιμότητάς του, που θα διαχειριστεί την προκαλούμενη «οξεία νόσηση» και θα επιτύχει τη θεραπεία (curentur).
Η επιλογή της συγκεκριμένης εξέτασης για την έρευνά μας, δηλαδή της ηλεκτροφόρησης των πρωτεϊνών του πλάσματος, έγινε επειδή οι πρωτεΐνες του πλάσματος διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο στην ανοσοαπάντηση και στην ανοσορρύθμιση, μετά την πρόκληση μιας «οξείας» κατάστασης.
Ως εξέταση απεικονίζει το ισοζύγιο μεταξύ της σύνθεσης και του καταβολισμού των πρωτεϊνών του πλάσματος που αριθμούν πολλά κλάσματα, τα οποία ανιχνεύονται στην περιοχή των λευκωματινών και των σφαιρινών.
Συγκεκριμένα, στα κλάσματα περιλαμβάνονται:
Οι λευκωματίνες, που διαδραματίζουν, μαζί με την αιμοσφαιρίνη, τα φωσφορικά άλατα, το σύστημα των διττανθρακικών αλάτων και του ανθρακικού οξέος, ουσιαστικό ρόλο στη διατήρηση της ωσμωτικής πιέσεως του πλάσματος, στους μηχανισμούς ρύθμισης της οξεοβασικής ισορροπίας και του pH του αίματος, και έχουν άμεση σχέση με τον μεταβολισμό και την αποθήκευση του αζώτου. Πολλά δε κλάσματα εκ των προλευκωματινών και των λευκωματινών ανήκουν στις πρωτεΐνες οξείας φάσης.
Και οι σφαιρίνες, που διαδραματίζουν ενεργό ρόλο στους ανοσολογικούς μηχανισμούς και στο σύστημα μεταφοράς πολλών ουσιών, και πολλές εξ αυτών ανήκουν στις πρωτεΐνες οξείας φάσης.
Η «οξεία» φάση είναι για τον οργανισμό μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, γι' αυτό θεωρείται πολύ σημαντική για την πορεία του. Η ανοσοαπάντηση, μετά την πρόκληση μιας οξείας κατάστασης, περιλαμβάνει σειρά μηχανισμών που οδηγούν σε συνεργασία και εναρμόνιση των διαβιβαστών φλεγμονής, σε αλλαγές του μεταβολισμού των λιπιδίων και του μεταβολισμού των υδατανθράκων. Ο τελικός σκοπός αυτών των αντιδράσεων είναι να ενεργοποιήσουν το δυνατόν συντομότερο τις διεργασίες αποκατάστασης της βλάβης, για την πιο γρήγορη επάνοδο του οργανισμού στη φυσιολογική του λειτουργία. Κατ' αυτήν, συμβαίνουν σημαντικές αλλαγές στις πρωτεΐνες του πλάσματος και συντίθενται και ειδικές κατηγορίες πρωτεϊνών που αποκαλούνται «πρωτεΐνες οξείας φάσης».
Ο στόχος του συνδυασμού των πληροφοριών, μέσω της συνέντευξης και μέσω της συγκεκριμένης ανοσολογικής εξέτασης, είναι:
Η επιλογή του «όμοιου» φαρμάκου για τον «μαγνητικό συντονισμό» και τη διέγερση των «όμοιων» δομών, που οδηγεί στην πρόκληση της «τεχνητής-οξείας νόσησης».
Η εκ των προτέρων εκτίμηση της ανοσολογικής απάντησης και η επιλογή της κατάλληλης δυναμοποίησης, βάσει των ανοσολογικών δεδομένων του ασθενή, ώστε η «τεχνητή-οξεία νόσηση» να καταλήξει σε θεραπευτικό αποτέλεσμα.
Η παρακολούθηση της κατάστασης ετοιμότητας του ανοσοποιητικού συστήματος, καθώς και ο έλεγχος της μη τοξικότητας του
επιλεγόμενου θεραπευτικού σχήματος.
Η έρευνά μας έδειξε ότι η εκτίμηση της κατάστασης του ανοσοποιητικού συστήματος που λαμβάνει ο ομοιοπαθητικός γιατρός, μόνον από την κλινική εικόνα μέσω του ιστορικού, είναι δύσκολη, απαιτεί εμπειρία και είναι ταυτόχρονα υποκειμενική.
Η προσθήκη μιας ανοσολογικής εξέτασης, όπως της ηλεκτροφόρησης των πρωτεϊνών του πλάσματος, μας προσφέρει αντικειμενικά δεδομένα της κατάστασης του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η μελέτη μας προχώρησε στη συσχέτιση των ηλεκτροφορητικών εικόνων των ασθενών μας, σε σχέση με πληροφορίες που ελήφθησαν
από τα «Επίπεδα Υγείας κατά Βυθούλκα», καθηγητού της Ομοιοπαθητικής με μεγάλη πείρα και αξιόλογο ερευνητικό έργο. Τα «Επίπεδα Υγείας», από πλευράς ανοσολογίας, περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, πληροφορίες που παραπέμπουν σε μια εμπειρική εκτίμηση της γενικής κατάστασης και του βαθμού ετοιμότητας του ανοσοποιητικού συστήματος, πριν από την πρόκληση μιας «οξείας» φάσης. Στην έρευνά μας διαπιστώθηκε ότι η ταξινόμηση της κατάστασης υγείας των ασθενών μας σε γκρουπ κατά Βυθούλκα και η ηλεκτροφορητική εικόνα των παθήσεών τους συνέπιπτε και δικαιολογούσε αυτήν τη διαβάθμιση.
Στην ηλεκτροφόρηση των πρωτεϊνών διακρίνονται κατηγορίες κλασμάτων, που περιλαμβάνουν τις:
1η. λευκωματίνες
2η. α1 σφαιρίνες
3η. α2 σφαιρίνες
4η. β σφαιρίνες (β1 και β2)
5η. γ σφαιρίνες
Το πρωτεϊνόγραμμα είναι η ερμηνεία των ηλεκτροφορητικών εικόνων και αναλύεται ως εξής:
Συζήτηση επί των ευρημάτων της έρευνας
Με βάση την ηλεκτροφορητική εικόνα των αποτελεσμάτων της έρευνας και τη σχέση τους με την κλινική εικόνα κατά γκρουπ, κατά
τον πίνακα των «Επιπέδων Υγείας κατά Βυθούλκα», διαπιστώθηκαν τα παρακάτω, πριν και μετά την ομοιοπαθητική διέγερση:
Στο 1ο γκρουπ, οι ασθενείς εμφάνιζαν κυρίως, λειτουργικές διαταραχές. Η κλινική εικόνα του ανοσοποιητικού τους
συστήματος ήταν πολύ καλή, και η αντίδραση στην ομοιοπαθητική διέγερση πολύ γρήγορη με θεραπευτικό αποτέλεσμα. Παρατηρήθη-
καν πριν και μετά την ομοιοπαθητική θεραπεία φυσιολογικά πρωτεϊνογράμματα και καθαρή εικόνα φαρμάκου με πολύ καλή πρόγνωση για
την πορεία του ασθενή υπό την ομοιοπαθητική αγωγή.(Σημειωτέον ότι σε λειτουργικές βλάβες των οργάνων δεν υπάρχει ηλεκτρική διαταραχή στο πρωτεϊνόγραμμα [1], και για τις λειτουργικές διαταραχές υπεύθυνο είναι το Αδενικό και το Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα [2]).
Στο 2ο γκρουπ, οι ασθενείς παρουσίαζαν παθήσεις με διαπιστωμένες περιορισμένες οργανικές βλάβες, αλλά με κλινική εικόνα πολύ καλής γενικής κατάστασης του ανοσοποιητικού τους συστήματος. Μετρήθηκαν αρχικά, πρωτεϊνογράμματα με λευκωματίνες εντός φυσιολογικών ορίων και με μικρές παθολογικές παρεκκλίσεις κάποιων κλασμάτων των σφαιρινών (αναλόγως της πάθησης). Από ομοιοπαθητικής πλευράς παρατηρήθηκαν καθαρές εικόνες φαρμάκων με πολύ καλή ανταπόκριση και θεραπεία του ασθενή.
Στο 3ο γκρουπ, οι ασθενείς παρουσίαζαν παθήσεις με σοβαρότερες διαπιστωμένες οργανικές βλάβες, αλλά με
κλινική εικόνα μέτριας γενικής κατάστασης του ανοσοποιητικού συστήματος. Μετρήθηκαν, αρχικά, πρωτεϊνογράμματα με παθολογικές
λευκωματίνες (πτώσης ή αύξησης) και φυσιολογικές ή παθολογικές κάποιες σφαιρίνες, αναλόγως της πάθησης, με επιδείνωση των τιμών
όσο η κλινική κατάσταση του ανοσοποιητικού τους συστήματος εφανιζόταν να έχει μη αναστρέψιμη πορεία. Από ομοιοπαθητική πλευρά
παρατηρήθηκαν εικόνες πολλών φαρμάκων.
Η ομοιοπαθητική παρέμβαση φάνηκε στο follow up, ότι μπορεί να «κλειδώσει» χρονικά την εξέλιξη της πάθησης και επίσης να ανεβάσει και την κλινική εικόνα. Οι μετρήσεις των πρωτεϊνογραμμάτων, μετά την ομοιοπαθητική θεραπεία, έδειξαν διακυμάνσεις με τελική βελτίωση στο κλάσμα των λευκωματινών και εξισορρόπηση στα κλάσματα των σφαιρινών.
Στο 4ο Group, κατά κατάταξη Βυθούλκα, οι ασθενείς παρουσίαζαν παθήσεις με σοβαρότατες διαπιστωμένες οργανικές βλάβες, αλλά με
κλινική εικόνα γενικής κατάστασης αποδυναμωμένου ανοσοποιητικού συστήματος και φθίνουσα πορεία. Μετρήθηκαν, αρχικά, πρωτεϊνογράμ-
ματα με παθολογικές λευκωματίνες και σφαιρίνες, και στα τελικά στάδια της ζωής μετρήθηκαν πρωτεϊνογράμματα παθολογικά, με ραγδαία
πτώση των λευκωματινών. Από ομοιοπαθητική πλευρά παρατηρήθηκαν συχνές εναλλαγές εικόνων πολλών φαρμάκων, το δε θεραπευτικό
αποτέλεσμα της ομοιοπαθητικής παρέμβασης ήταν μικρής διάρκειας.
Στα αριστερά η ιατρός Ανίνα Παρταλίδου και δεξιά η ιατρός Βιοπαθολόγος-Ομοιοπαθητικός Βάσω Τσομπάνη κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της εργασίας τους στην Καλιφόρνια. Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τις ιατρούς στα τηλέφωνα 6973.457747 και 6944.455892 αντίστοιχα, και στη διευθύνση: apartalidou
hotmail.com
Συμπεράσματα
Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης πενταετούς έρευνας, στην οποία συμμετείχαν 94 ασθενείς και διενεργήθηκαν 140 πρωτεϊνογράμματα, έδειξαν ότι:
η κλινική εικόνα της κατάστασης και του βαθμού ετοιμότητας του ανοσοποιητικού συστήματος των ασθενών, ταξινομημένων
ως γκρουπ, είχε τις ηλεκτροφορητικές εικόνες που δικαιολογούσαν αυτήν τη διαβάθμιση και
ότι η αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής παρέμβασης εξαρτάται από:
1. την εύρεση του «όμοιου» φαρμάκου, που θα προκαλέσει τη διέγερση της «όμοιας δομής» και την «τεχνητή-οξεία νόσηση».
2. την ακριβή «διέγερση-δυναμοποίηση», που θα καταλήξει σε θεραπευτικό αποτέλεσμα και
3. από την αντικειμενική κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενή, που θα διαχειριστεί την προκαλούμενη διέγερση και την «τεχνητή-οξεία νόσηση».
Ο συνδυασμός των πληροφοριών από την Ομοιοπαθητική και την Ανοσολογία, και η προσθήκη της ηλεκτροφόρησης των πρωτεϊνών του πλάσματος ή και άλλων ανοσολογικών εξετάσεων και δεδομένων στον σχεδιασμό της ομοιοπαθητικής ή άλλης θεραπείας, και οι αλληλοσυμπληρούμενες πληροφορίες από την Ανοσολογία και την Ομοιοπαθητική, θα βοηθήσουν στη διεύρυνση των θεραπειών μέσω της ομοιοπαθητικής μεθόδου και θα συνεισφέρουν πολλά στον ασφαλή χειρισμό όλων ανεξαιρέτως των θεραπευτικών σχημάτων.
Βιβλιογραφία
1. Τρακατέλλης Αντώνης, Βιοχημεία, Εκδόσεις Αδελφών Κυριακίδη Α.Ε., 2004.
2. Ραπτοπούλου-Γιγή Μαρία, Κλινική Ανοσολογία, University studio Press, 2007.
3. Παπαπαναγιώτου Ι., Κυριαζόπουλου Β. , Ανοσολογία και Ιολογία, University Studio Press, 2005.
4. Βυθούλκας Γ., Materia Medica, Επιστήμη της Ομοιοπαθητικής, 1980 Θεωρία της Ομοιοπαθητικής-Επίπεδα Υγείας, 1995.
5. Κent, Materia Medica
6. Richard Ravel, M.D., Kλινική Εργαστηριακή Ιατρική, 3η έκδοση ΛΙΤΣΑΣ 1982 Clinical Laboratory Medicine, Clinical Application of Laboratory Data, 3rd edition ,Year Book Medical Publishers, Inc. Chicago, London 1978.
7. Richard A. Harvey, Pamela C., Fαρμακολογία Champe «Lippincott's illustrated Reviews: Pharmacology», 2nd edition, Lippincott Williams & Wilkins, Wolter Kluwer Company Philadelphia, Baltimore, New York, London, Buenos Aires, Hong Kong , Sydney, Tokyo 2000.
8. Paul E. William. Fundamental Immunology, 5th edition, ed. William E. Paul, by Lippincott Williams & Wilkins, 2003.
9. Roitt I., Essential Immunology, 7th edition, Blackwell Sci Pub, Oxford 1991.
10. Abbas AK, Lichtman AH Pober JS, Cellular and Molecular Immunology, 5th edition, W.B. Saunders, Philadelphia 2003.
11. Abbas AK, Lichtman AH, Basic Immunology, Functions and Disorders of the Immune System, W.B. Saunders, Philadelphia 2001.
12. Δανιηλίδης Μιχαήλ, Ανοσολογία λοιμώξεων από εσωτερική παθολογία, 3η έκδοση, University Studio Press, 2004.
13. Skoog, D. A., Holler, F. J., Nieman, T. A., Αρχές Ενόργανης Ανάλυσης, 5η Έκδοση, Εκδόσεις Κωσταράκης, Αθήνα 2002.
14. Papayannopoulos, I. A., Mass Spectrom. Rev. 1995,
15. Paul Forman: Alfred Lande and the anomalous Zeeman Effect, 1919-1921, Ιστορικές Μελέτες στις Φυσικές Επιστήμες, τ. 2, 1970, σ. 153-261.
16. Kox, AJ The discovery of the electron: II. The Zeeman effect. Eur. J. Phys. , 1997.
17. Spencer, J. Brookes (1970). «On the Varieties of Nineteenth-Century Magneto-Optical Discovery.
18. Rayleigh (1944). Pieter Zeeman. 1865-1943. Obituary Notices of Fellows of the Royal Society 4 (13): 591-595.
19. Καρατόπης Α., Κανδαράκης Ι., Απεικόνιση Μαγνητικού Συντονισμού, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Αράκυνθος, 2007.
20. Hoffmann, E., Stroobant, V., Mass Spectrometry: Principles and Applications, 2nd Ed., John Wiley & Sons: Chishester, England, 2002.
21. Νικόλαος Ν. Τσιβούλης, Ηahnemann's Όργανον της θεραπευτικής τέχνης, Εκδόσεις Αρχιπέλαγος, 2000.
Σημείωση:
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του πόστερ στο Παγκόσμιο Συνέδριο της LIGA, έδειξαν ιδιαίτερo ενδιαφέρον και ζήτησαν να τους αποσταλεί το πλήρες κείμενο της εργασίας, επιστήμονες από τον χώρο της έρευνας, με τους οποίους διατηρείται έκτοτε η επικοινωνία, όπως οι:
Dr. P.S. KRISHNA MURTY, P.G.H. ( USA, Glasgow, London, Germany, Paris, Switzerland), (INDIA).
Dr. GIRISH GUPTA, B.Sc., G.H.M.S., Gold Medalist, (INDIA).
Dr. KEYUR U. MAJMUNDAR, D.H.M.S., D.I.HOM London, (INDIA).
Dr.rer.nat. KARIN LENGER, Dipl. Biochem., (GERMANY).
IAN D. COULTER, Ph.D.,RAND/SAMUELI Chair for Integrative Medicine, Senior Ηealth Policy Researcher, (USA).
JOHN A. IVES, Ph.D., Director, Brain, Mind & Healing., SAMUELI INSTITUTE, exploring the science of healing, (USA).
