Απόσπασμα από το βιβλίο Ομοιοπαθητική Τοπολογία, Κεφάλαιο 17
Επίπεδα Υγείας και Ομοιοπαθητική Τοπολογία
Υγεία κατά μία θεώρηση είναι η επιτυχής διαρκής προσαρμογή ενός οργανισμού σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον, χωρίς σπάσιμο της συμμετρίας και της συνέχειας της δομής του και χωρίς την ανάγκη ανάπτυξης χρόνιας συμπτωματολογίας!
Η δομική ευστάθεια του βιολογικού συστήματος αλλά και η ευλυγισία και η πλαστική προσαρμογή του δίνουν τον βαθμό του επιπέδου αυτής της υγείας. Αν έχουμε βαθμό σπασίματος αυτής της συμμετρίας, τότε έχουμε επιδείνωση του επιπέδου υγείας μόνιμης ή παροδικής μορφής. Το επίπεδο και η κατάσταση της ζωτικής δύναμης του οργανισμού εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως κληρονομικότητα, ηλικία, βαρύτητα χρονιών νοσημάτων, ευελιξία του συστήματος να κάνει οξείες νόσους, περιβάλλον και πόσο επιβαρυντικό μπορεί να είναι στο οργανισμό, δύναμη οξειών λοιμωδών επιδημιών που θα τύχουν στο εγγύς περιβάλλον, ύπαρξη ή μη καλών συνθηκών διαβίωσης και υγιεινής καθώς και ποιότητα τροφής.
Βέβαια, (παρ. 281-283, Organon του Hahnemann), η περίπτωση μεγάλης Ομοιοπαθητικής επιδείνωσης εξαρτάται και από τη δόση του φαρμάκου και από τον βαθμό ευαισθησίας του ασθενή.
Δεν μπορούμε, εκ των προτέρων, συσχετίζοντας αυτούς τους παράγοντες να πούμε σε ποιο ύψος είναι το επίπεδο υγείας ενός βιολογικού οργανισμού. Παρ'όλααυτά,παρατηρώνταςστοχρόνοτον ίδιο βιολογικό οργανισμό βλέπουμε να φθίνει η ζωτική του ενέργεια και να θαμπώνει η αύρα του! Επίσης, όσο μειώνεται η κινητικότητα και η ευελιξία του σε σωματικό αλλά και ψυχικό επίπεδο, τόσο καθηλώνεται και μειώνονται οι βαθμοί ελευθερίας του και συνεπώς και το επίπεδο υγείας του! Δεν μπορούμε όμως να συγκρίνουμε δύο διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες ως προς το ποια είναι πιο υγιής!
Μπορούμε να μιλήσουμε για πιο δυναμικό, πιο ζωντανό οργανισμό, όχι όμως για πιο υγιή! Αλλωστε, αυτό που βλέπουμε είναι η μέση μιας πορείας που μπορεί να δείχνει νόσο, αλλά το τελικό αποτέλεσμα (επιτυχής διάβαση ενός επικίνδυνου σημείου και ίαση), να είναι ενεργειακά υψηλότερο και ασφαλέστερο καθώς και με μεγαλύτερη συνείδηση! Επίσης, το φαινόμενο της δημιουργίας δεν μπορεί να είναι συγκρίσιμο. Αλλος δημιουργεί σε 20 χρόνια ό,τι κάποιος άλλος δεν δημιουργεί ούτε σε 100 χρόνια! Συμπερασματικά, δεν υπάρχει αναλυτικός μαθηματικός τρόπος προσέγγισης του βαθμού της ζωτικής ενέργειας παρά μόνο ενδεικτικά σημεία του επιπέδου της. Η ύπαρξη οξειών νόσων και πυρετού στην πορεία αυτή είναι μια ασφαλής ένδειξη καλύτερης υγείας στον ίδιο οργανισμό, αλλά αν επιμένει η συμπτωματολογία λόγω απώλειας ενέργειας μπορεί να έχουμε τα αντίθετα αποτελέσματα.
Επίσης, η ταχύτητα βελτίωσης ή ο χρόνος επιδείνωσης δεν εξαρτάται μόνο από το θεωρούμενο από εμάς επίπεδο υγείας, αλλά και από την ταχύτητα δράσης του Ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Τέλος, η γενετική παίζει κάποιο ρόλο όσον αφορά στο επίπεδο υγείας αλλά όχι στο βαθμό που σήμερα την υπολογίζουμε. Στο πλαίσιο του κοσμοείδωλου της βιολογικής πληροφορίας, η υγεία θεωρείται αρμονία ή ισορροπία μεταξύ του γονιδιώματος και του περιβάλλοντος. Τα νοσήματα, δηλαδή, είναι διαταραχές που εκδηλώνονται όταν η πληροφορία που εκπορεύεται από το γονιδίωμα βρίσκεται σε δυσαρμονία με τις πληροφορίες που προέρχονται από το περιβάλλον (Θ. Παπαβασιλείου).
Παρά ταύτα, ακόμα και σήμερα, ταυτοποιούνται νέες μεταλλάξεις σε συγκεκριμένα γονίδια, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τη χρησιμότητα τους ως προγνωστικών δεκτών.
Έτσι, ενώ ποικίλες μεταλλάξεις έχουν συνδεθεί με υψηλό κίνδυνο εμφάνισης διαφόρων νόσων, η γενετική από μόνη της αδυνατεί να προσφέρει αξιόπιστη πρόγνωση.
Περιβαλλοντικές επιδράσεις όπως η διατροφή, η σωματική άσκηση KOL το κάπνισμα αποτελούν ίσως σημαντικότερους παράγοντες για την πρόβλεψη εκδήλωσης των πιο κοινών χρονιών παθήσεων (σακχαρώδης διαβήτης, καρδιοαγγειακές νόσοι, αυτοάνοσα και νευροεκφυλιστικά νοσήματα, νεοπλασίες), στην παθογένεια των οποίων συμμετέχουν πολλαπλά γονίδια με μικρή γενετική συνεισφορά το καθένα, τα οποία μόνο η επιστήμη των πολύπλοκων στοχαστικών συστημάτων μπορεί να μελετήσει.
