ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΥΣΤΗΣ ΩΟΘΗΚΗΣ

του ΜΙΧΑΛΗ ΛΕΦΑ Ιατρού, από το περιοδικό Ομοιοπαθητική Ιατρική, τεύχος 10

Η πρώτη κλινική περίπτωση που παρουσιάζω έχει ως στόχο το σχολιασμό των ορίων της ομοιοπαθητικής θεραπευτικής. Οι συνάδελφοι της κατεστημένης ιατρικής κατατάσσουν τα αποτελέσματα της ομοιοπαθητικής θεραπείας στα πλαίσια του φαινόμενο placebo, ή στην καλύτερη περίπτωση θεωρούν αυτή τη θεραπευτική μέθοδο επαρκή μόνο για ψυχοσωματικές νόσους. Φαντάζει σχεδόν αδιανόητο ότι μια τέτοιου είδους εναλλακτική θεραπεία είναι ικανή να επιληφθεί θεμάτων όπου υπάρχει πλέον ανατομική αλλοίωση.

Η ασθενής που προσήλθε, 27 ετών, εμφάνισε μόρφωμα, κυρίως κυστικό, στη δεξιά ωοθήκη, διαστάσεων 4X4 χιλ. (Σύμφωνα με υπερηχογράφημα που διενεργήθη στις 3 / 9 / 93)

Η γυναικολόγος συνάδελφος που την εξέτασε, της συνέστησε χειρουργική παρέμβαση, από τη στιγμή που η ασθενής χρησιμοποιούσε ορμονικά (αντισυλληπτικά) σκευάσματα μέχρι πρόσφατα, από τριετίας τουλάχιστον. Στο τεστ Παπανικολάου επίσης, υπήρχε εικόνα τραχηλίτιδας (όπως δυστυχώς συμβαίνει σε τραγικά υψηλό ποσοστό των γυναικών σήμερα).

Η συμπτωματολογία της ήταν φτωχή. Μόλις 20 μέρες πριν την ομοιοπαθητική εξέταση ένιωσε, μόνο για μια φορά, έντονο συσφικτικό πόνο στο δεξιό λαγόνιο βόθρο μαζί με αιμωδίες (μουδιάσματα) σε όλη την έκταση του δεξιού ποδιού, όπως και οσφυαλγία, στοιχεία που την ανάγκαζαν να περπατάει διπλωμένη. Την ανακούφιζε να ξαπλώνει μπρούμυτα πιέζοντας με μαξιλάρι την κοιλιά, ή αριστερά με το δεξί πόδι λυγισμένο, όπως και να τοποθετεί ζεστά επιθέματα. Ο έντονος πόνος εμφανίστηκε την 14η μέρα του κύκλου, στοιχείο που εμφανιζόταν, σε ήπιο όμως βαθμό τα 2 τελευταία χρόνια.

Ο κύκλος της είναι κανονικός, αλλά υπάρχει δυσμηνόρροια κυρίως στους κρύους χειμερινούς μήνες. Τις ημέρες της περιόδου υποχωρεί και η δυσκοιλιότητα από την οποία υποφέρει σε μόνιμη βάση. Προεμμηνορρυσιακά εμφανίζει σημαντικό οίδημα και ευαισθησία στους μαστούς, όπως και έκδηλη σωματική κούραση.

Η ασθενής είναι παντρεμένη, με μια κόρη 6 χρονών (φυσιολογικός τοκετός). Απο το ατομικό αναμνηστικό αναφέρονται αμυγδαλεκτομή, 2 αποξέσεις, και κολπίτιδα και ιγμορίτιδα πριν 3 χρόνια. Το κληρονομικό αναμνηστικό υποδικνύει κάποιο έκζεμα του πατέρα, και προβλήματα θυρεοειδούς και υπέρταση για την μητέρα.

Από τα γενικά χαρακτηριστικά αξίζει να αναφέρουμε τα κρύα άκρα, την έντονη ενόχληση από τα σφιχτά ρούχα στο λαιμό, την προτίμηση προς τη συννεφιά και τη βροχή, την αρκετά ελαττωμένη δίψα, την διατροφική προτίμηση στα αυγά, το τυρί και τα αμυλώδη, την απέχθεια στα οστρακοειδή και στο ξύδι, όπως και την πολύ κακή κατάσταση των δοντιών της από την παιδική ηλικία.

Στο ψυχισμό διακρίνουμε μια ηπιότητα, μια αυστηρή επιλογή στις φιλικές σχέσεις, σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να την οδηγήσει στην μοναχικότητα ή να την καθιστά θεατή στις συγκεντρώσεις, όπως και μια ευαισθησία στην αδικία τόσο σε προσωπικό, όσο και σε συνολικώτερο επίπεδο. Απο τους φόβους ο πιο εκσεσημασμένος είναι αυτός για τις ενέσεις. Πρέπει να σημειωθεί ότι πριν την εμφάνιση του προβλήματος είχε αγχωθεί για κάποια προβλήματα υγείας (όχι ιδιαίτερα σημαντικά) του συζύγου και της κόρης της, ενώ είχε στεναχωρεθεί κι από ένα δυσάρεστο συμβάν (νομικού περιεχομένου) σε ένα φίλο της.

Η συζυγική της σχέση είναι αρκετά καλή, αλλά η ερωτική επιθυμία έχει μειωθεί από την εγκυμοσύνη και μετά. Ο ύπνος είναι καλός και την αναζωογονεί. Προτιμάει να μένει αργά το βράδυ, να κοιμάται σχεδόν αποκλειστικά στο δεξιό πλευρό, και βλέπει πολλά όνειρα ( είτε εφιαλτικά που την οδηγούν στο να παραμιλάει, είτε όχι) σχετικά με την καθημερινότητα της.

Είναι μοναχοπαίδι. Η σχέση με την μητέρα της είναι ανέκαθεν καλή, ενώ ο πατέρας ήταν αυταρχικός, αλλά ουσιαστικά παρών - απών από την ανατροφή της.

Απο τα άμεσα στοιχεία του ιστορικού, από την εξωλεκτική αίσθηση που αποκόμισα, αλλά ακόμα και από τα μορφικά στοιχεία, οδηγήθηκα στην επιλογή της Calcarea carbonica ως ομοίου φαρμάκου (σε δυναμοποιήσεις 200 CH εφ άπαξ και 6Χ σε ημικαθημερινή βάση).

Σύντομα μετά την έναρξη της θεραπείας επανεμφάνισε μετωπιαίους και κροταφικούς πονοκεφάλους, που είχε από παλιά, αλλά δεν ανέφερε κατά την λήψη του πρώτου ιστορικού. Δεν εμφανίστηκε άλλη σημαντική ενόχληση, ενώ η ψυχική διάθεση μεταμορφώθηκε ως εξής : "νιώθω πολύ δυνατή, τεράστια ενέργεια, θέλω να κάνω καινούργια πράγματα, πήρα σοβαρές αποφάσεις, είδα αρκετά κριτικά τον εαυτό μου, νιώθω μοναχική, αλλά πιό δυνατή ".

Αξιολογώντας ως θετικές αυτές τις αντιδράσεις συστήθηκε επανάληψη του υπερηχογραφήματος γεννητικών οργάνων στις 9/2/94 (περίπου 4 μήνες μετά το πρώτο). Η ανυπαρξία κυστικού μορφώματος επιβεβαιώνει τη δυνατότητα που έχει η ομοιοπαθητική θεραπεία να ανταποκρίνεται με επιτυχία ακόμη και στην ύπαρξη ανατομικών προβλημάτων. Επιβεβαιώνεται έτσι, ότι η μη αποδοχή της ομοιοπαθητικής θεραπευτικής δεν οφείλεται στην έλλειψη αποτελεσματικότητας της βέβαια, αλλά στον αποκλεισμό από την κοινωνία οποιασδήποτε διαφορετικής παράδοσης που στέκεται κριτικά ή αντιθετικά στην επικρατούσα επιστημονική άποψη. Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος φαντάζει να είναι η διαφαινόμενη αποδοχή αυτής της εναλλακτικής μεθόδου (όπως και των υπολοίπων) και η περιθωριοποίηση τους ως συμπληρωματικών προς την κρατούσα ιατρική συστημάτων, έτσι ώστε να ευνουχίζεται η σημαντική δυναμική που μπορούν να προσφέρουν και σε προσωπικό και σε συνολικώτερο επίπεδο. Το όφελος για την συγκεκριμένη ασθενή δεν είναι απλά η αποφυγή μιας χειρουργικής επέμβασης, αλλά επιπλέον η συνολική άνοδος του επιπέδου υγείας που εξασφαλίζει και την άμεση και αιτιολογική λύση του προβλήματος της, αλλά και την διατήρηση ενός καλύτερου επιπέδου υγείας στο μέλλον. Ματαιώνεται επίσης και εκείνη η ιατρική λογική, που ενώ μέσα από την πρακτική της (χρήση ορμονών στη συγκεκριμένη περίπτωση) τείνει να δημιουργεί ένα πρόβλημα, νομιμοποιείται να οδηγείται στην λύση του προβλήματος μέσα από μια ακόμα πιο βίαιη και τυφλή (μη αιτιολογική) χειρουργική επέμβαση.