Ιστορία της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής
«Διά τά όμοια νούσος γίνεται καί διά τά όμοια προσφερόμενα εκ νοσεύντων ύγιαίνονται»
'Ιπποκράτης, Περί τόπων των κατ' άνθρωπον
Ιστορία της Ε.Ε.Ο.Ι.
Η σύγχρονη περίοδος της Ομοιοπαθητικής στην Ελλάδα αρχίζει το 1968 με τη συνάντηση του Γιώργου Βυθούλκα και της ψυχιάτρου Ειρήνης Μπαχά στη Γενεύη. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δημιουργούν την πρώτη ομάδα με τον υφηγητή Σπύρο Γαρζώνη, το γιατρό Στέφανο Πατεράκη, τον οδοντίατρο Σκεύο Πικραμένο και το φαρμακοποιό Παύλο Τζιβανίδη.
Εύκολα κατανοούνται οι δυσχερείς συνθήκες που διαμορφώ-νονται από την πρώτη στιγμή, καθώς μάλιστα προέρχονται από ισχυρά κατεστημένες αντιλήψεις και πρακτικές. Όμως, η αποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικής συντελεί στην υπερπήδηση των εμποδίων. Η, για πρώτη φορά, τέλεση στην Αθήνα του Παγκόσμιου Συνεδρίου της Διεθνούς Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής το 1969, προσδίδει μεγαλύτερη αίγλη στην όλη προσπάθεια.
Συνεχώς και περισσότεροι γιατροί έλκονται και ειδικεύονται στην ολοκληρωμένη αυτή θεραπευτική μέθοδο, και έτσι, το 1971 ιδρύεται η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής που συ-σπειρώνει τους Έλληνες γιατρούς που επιθυμούν την προώθηση της Ομοιοπαθητικής. Μαθήματα, εκδόσεις, περιοδικό, έρευνα και, πάνω απ' όλα, πλούσιο θεραπευτικό έργο προσδιορίζουν τα επόμενα χρόνια.
Το 1976 η Ε.Ε.Ο.Ι. οργανώνει το 31ο Παγκόσμιο Συνέδριο, ενώ το 1983 αρχίζουν και καθιερώνονται τα ετήσια Πανελλήνια Συνέδρια Ομοιοπαθητικής Ιατρικής.
Η φήμη και το κύρος της Ελληνικής Ομοιοπαθητικής γίνεται πόλος έλξης ξένων ομοιοπαθητικών γιατρών. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι γιατροί έρχονται να μετεκπαιδευτούν στο Κέντρο Ομοιοπαθητικής Ιατρικής που ιδρύθηκε το 1974. Γιατροί απ' όλες τις Ηπείρους παρακολουθούν τα Διεθνή Σεμινάρια που οργανώνει κάθε χρόνο ο Γιώργος Βυθούλκας στην Αλόννησο. Έλληνες γιατροί, όπως ο Βασίλης Γκέγκας, ο Γιώργος Παπα-φιλίππου και η Αναστασία Κοτσμανίδου, προσκαλούνται να διδάξουν την Ομοιοπαθητική σε κέντρα και σχολές του εξωτερικού.
Το Μάιο του 1988 με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιείται το 43ο Παγκόσμιο Συνέδριο στο Χίλτον.
Σήμερα, η Ε.Ε.Ο.Ι. συμμετέχει σε όλες τις εκδηλώσεις του διεθνούς Ομοιοπαθητικού χώρου και σε πρωτοβουλίες φορέων για την Παγκόσμια Υγεία υπό την αιγίδα του Ο.Η.Ε.
Πολιτεία και Ομοιοπαθητική
Το ενδιαφέρον της πολιτείας για την Ομοιοπαθητική Ιατρική έχει εκδηλωθεί στο παρελθόν πολλές φορές, αλλά άρχισε να παίρνει πιο συγκεκριμένη μορφή με τη συγκρότηση επιτροπής στο Κ.Ε.Σ.Υ. με έργο την υποβολή προτάσεων για τους όρους και τις προϋποθέσεις άσκησης της Ομοιοπαθητικής.
Ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων με το υπ' αριθμ. Πρωτοκ. 20077/12.7.1988, χαρακτηρίζει το ομοιοπαθητικό φάρμακο ως γαληνικό σκεύασμα, το οποίο μπορούν να συνταγογραφούν οι ομοιοπαθητικοί γιατροί, μέλη των Ιατρικών Συλλόγων της χώρας, και να εκτελούν οι φαρμακοποιοί.
Με την υπουργική απόφαση αριθμ. Πρωτοκ. Α7α/4754/26. 5.1989, αναγνωρίζει την έγκριση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου στους ασφαλισμένους του Δημοσίου. Η έγκριση ισχύει έως σήμερα με την απόφαση ΑΠ Α7Α/9108/18.7.1990.
Βασικές αρχές της Ομοιοπαθητικής
Για την Ομοιοπαθητική δεν υπάρχουν αρρώστιες, υπάρχουν άρρωστοι. Κάθε άρρωστος είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Ως εκ τούτου, η Ομοιοπαθητική είναι ολιστική Ιατρική. Αντιμετωπίζει θεραπευτικά τον ασθενή ως σύνολο ενιαίο.
Τα συμπτώματα είναι η εξωτερική έκφραση της εσωτερικής διαταραχής του οργανισμού. Εάν δεν επανέλθει σε αρμονία η εσωτερική διαταραχή, δεν μπορεί να επέλθει θεραπεία με κάποια προσωρινή εξάλειψη ενός συμπτώματος.
Η Ομοιοπαθητική δρα ενεργοποιώντας την άμυνα του ανθρώ-πινου οργανισμού, ώστε να υπάρχει αρμονία στις λειγουργίες του σε όλα τα επίπεδα: σωματικό και ψυχοδιανοητικό.
Όπως ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης, έτσι και η αρρώστια του, αλλά και η θεραπεία του, πρέπει να βασίζονται σε νόμους της φύσης.
Η τεχνολογία μας έχει δώσει βοηθήματα. Σε μια κρίσιμη στιγμή μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα για τη διατήρηση της ζωής και την ανακούφιση των συμπτωμάτων. FY αυτό η Ομοιοπαθητική δεν είναι ανταγωνιστική με την κλασική Ιατρική. Η θεραπεία όμως είναι κάτι άλλο. Είναι η μόνιμη επαναφορά της υγείας.
Το φάσμα των νοσημάτων που αντιμετωπίζονται με την Ομοι-οπαθητική είναι πολύ μεγάλο. Αντιμετωπίζει εξίσου επιτυχώς οξείες και χρόνιες διαταραχές της υγείας. Γενικά, θα μπορούσε κανείς να πει, ότι δεν αντιμετωπίζονται αμιγή χειρουργικά προβλήματα και ότι δεν μπορούν να βοηθηθούν οργανισμοί που οι αμυντικές δυνάμεις τους έχουν ελαχιστοποιηθεί ή εξαφανισθεί (AIDS, προχωρημένος καρκίνος, τελικά στάδια χρόνιας ανεπάρκειας ζωτικών οργάνων κ.λπ.).
Πέρα όμως από αυτές τις καταστάσεις, κάθε περίπτωση πρέπει να εξετάζεται μεμονωμένα και να ερωτάται ο ομοιοπαθητικός γιατρός για τις δυνατότητες που έχει να παρέμβει θεραπευτικά.
Η Ομοιοπαθητική θεραπευτική είναι κατ' εξοχήν προληπτική και ιδιαίτερα εάν την αρχίσει κανείς από μικρή ηλικία.
Εξατομικευμένη Ιατρική
Ο κάθε οργανισμός είναι μοναδικός. Μοναδικά εκφράζει και τη διαταραχή της υγείας του.
Ο οργανισμός για να αντιμετωπίσει έναν νοσογόνο παράγοντα κινητοποιεί τον αμυντικό του μηχανισμό με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Η Ομοιοπαθητική για να επαναφέρει την αρμονία ενισχύει την άμυνα του οργανισμού με τον όμοιο τρόπο που εκείνος επέλεξε.
Κάθε ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι μια φυσική ουσία που ενεργοποιεί τον οργανισμό κατά ορισμένο τρόπο. Εάν ταιριάξουμε στη συγκεκριμένη εικόνα αντίδρασης του οργανισμού το αντίστοιχο φάρμακο που γνωρίζουμε ότι κινητοποιεί τον οργανισμό, με τον ίδιο τρόπο, επέρχεται θεραπεία. Παραδείγματος χάριν, εάν δύο ασθενείς έχουν πονοκέφαλο, το πιθανότερο είναι ότι θα πάρουν διαφορετικό φάρμακο, ανάλογα με τη συγκεκριμένη ιδιαίτερη εικόνα των συμπτωμάτων που παρουσιάζουν κατά τον πονοκέφαλο. ΓΤ αυτό υποστηρίζουμε ότι η Ομοιοπαθητική δεν θεραπεύει το σύμπτωμα, αλλά τον ασθενή.
Ο Ομοιοπαθητικός Γιατρός
Ο ομοιοπαθητικός γιατρός έχει κάνει τις ίδιες σπουδές με τους συναδέλφους του και έχει συνειδητοποιήσει αρκετές φορές την αδυναμία να επιφέρει πραγματική θεραπεία στον ασθενή με τη συμβατική ιατρική. Επιλέγει τη μέθοδο της Ομοιοπαθητικής θεραπευτικής όταν βεβαιωθεί ότι είναι πολύτιμο θεραπευτικό εργαλείο στα χέρια του. Καθώς η Ομοιοπαθητική απευθύνεται σε ασθενείς με κάθε είδους διαταραχές, ο ομοιοπαθητικός δεν μπορεί να θεωρηθεί ειδικός με την κλασική έννοια του όρου... Η ομοιοπαθητική θεραπευτική μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όλες τις ειδικότητες.
Όπως ο κάθε γιατρός, ο ομοιοπαθητικός καταγράφει ένα πλήρες ιστορικό του ασθενούς. Κυρίως όμως ενδιαφέρεται για τις ιδιαιτερότητες που αφορούν την ιδιοσυγκρασία του χαρακτήρα, τον ψυχισμό του ασθενούς, καθώς και τις αντιδράσεις του στις καιρικές συνθήκες, τις προτιμήσεις του σε θέματα διατροφής, τις στάσεις κατά τον ύπνο του κ.λπ.
Στον 21ο αιώνα
Στον αιώνα της προόδου και των ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων, ο άνθρωπος συνεχώς αρρωσταίνει και δυστυχώς με βαρύτερες ασθένειες, παρά το μόχθο των ιατρών και άλλων επιστημόνων να τις αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.
Η ανάγκη θεραπείας των ασθενών ώθησε το κοινό και τους γιατρούς σε παραδοσιακές Ιατρικές όπως η Ομοιοπαθητική και ο Βελονισμός, καθώς και σε άλλες μεθόδους ενίσχυσης της άμυνας του ανθρώπινου οργανισμού απέναντι στους εκάστοτε παθογόνους παράγοντες.
Η Ομοιοπαθητική Ιατρική δεν είναι πανάκεια. Μπορεί όμως να ενισχύσει με φυσικό, ήπιο και δραστικό τρόπο το μέρος της φύσης που είναι ο άνθρωπος.
Η κατ' εξοχήν συνεισφορά της Ε.Ε.Ο.Ι. για μια καλύτερη περί-θαλψη του κοινού είναι:
α) Το Εκπαιδευτικό της Πρόγραμμα που απευθύνεται σε Γιατρούς, Οδοντιάτρους, Κτηνιάτρους και Φαρμακοποιούς, β) Η ενίσχυση της έρευνας: Η έρευνα στην Ομοιοπαθητική αντιμετωπίζει δυσκολίες λόγω της ιδιαιτερότητας της. Τα Ομοιοπαθητικά Φάρμακα, τα οποία χορηγούνται σε απειροελάχιστες συγκεντρώσεις, είναι αδύνατον να ανιχνευθούν με τη σύγχρονη μεθοδολογία ανάλυσης. Ο δε εξατομικευμένος χαρακτήρας της θεραπείας ξεφεύγει από τη συνήθη στατιστική ανάλυση. Παρ' όλα αυτά, οι ήδη υπάρχουσες εργασίες απο-δεικνύουν την αποτελεσματικότητα της θεραπευτικής αυτής μεθόδου.
Η Ε.Ε.Ο.Ι. σήμερα
Η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής είναι αναγνωρισμένο (μη κερδοσκοπικό) Επιστημονικό Σωματείο και μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, η οποία αντιπροσωπεύει πάνω από 40 χώρες σε όλο τον κόσμο. Ιδρυμένη στην Αθήνα το 1971 αριθμεί σήμερα 410 Τακτικά Μέλη (επιλεγμένα μετά από εξετάσεις), πολλά Δόκιμα Μέλη, καθώς και εκπαιδευόμενους.
Σκοπός της Εταιρείας είναι η μελέτη και προαγωγή της Ομοιο-παθητικής επιστήμης. Προς επίτευξη του σκοπού, η Εταιρεία μπορεί κυρίως: α) να οργανώνει επιστημονικά συνέδρια, διαλέξεις, συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης και διάφορες εκδηλώσεις υπέρ της Εταιρείας, β) να καταρτίζει σύγχρονο και υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικό πρόγραμμα στην Ομοιοπαθητική, το οποίο να ενισχύεται σύμφωνα με τις αναπτυσσόμενες απαιτήσεις της, γ) να ιδρύει Σχολή, Ιατρεία, Κλινικές και Κέντρα Ερεύνης και Εφαρμογής της Ομοιοπαθητικής, δ) να ιδρύει πλήρη και συνεχώς ανανεούμενη επιστημονική βιβλιοθήκη, ε) να καταρτίζει ερευνητικό πρόγραμμα στο οποίο να συνεργάζονται επιστήμονες όλων των κλάδων των επιστημών που μπορούν να συνεισφέρουν στην εξέλιξη της γνώσης πάνω στην Ομοιοπαθητική επιστήμη σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο, στ) να συνιστά επιτροπές εκ μελών ή μη ταύτης που θα μελετούν, οργανώνουν και συντονίζουν ανάλογα με τις αρμοδιότητες τους θέματα για την προώθηση των στόχων της Εταιρείας. Το Δ.Σ. εγκρίνει και επικυρώνει τις προτάσεις των επιτροπών, και ζ) να προβαίνει σε τακτικές και έκτακτες εκδόσεις εντύπων και επιστημονικών συγγραμμάτων. Το Δ.Σ. αποφασίζει για τον τίτλο του περιοδικού τύπου και εγκρίνει τα άρθρα του. Την οργάνωση και τον συντονισμό των εκδόσεων αναλαμβάνει η αντίστοιχη επιτροπή.
Η Εταιρεία διοικείται από πενταμελές Διοικητικό Συμβούλιο, εκλεγμένο με δημοκρατικές διαδικασίες, όπως ορίζεται από το Καταστατικό της.
Τα μέλη του Σωματείου διακρίνονται σε Δόκιμα, Τακτικά, Επίτιμα.
α) Δόκιμα μέλη εγγράφονται με αίτηση τους κατόπιν προτάσεως δύο τακτικών μελών και μετά από ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. Ιατροί ημεδαπού ή αλλοδαπού Πανεπιστημίου, τα πτυχία των οποίων έχουν εγκριθεί από το Ελληνικό κράτος.
β) Τακτικά μέλη εγγράφονται οι ασκούντες στην Ελλάδα το επάγγελμα του Ιατρού με αίτηση τους και με πρόταση δύο τακτικών μελών και μετά από ομόφωνη απόφαση όλων των μελών του Δ.Σ., εφόσον επιπλέον: 1) υπήρξαν δόκιμα μέλη, 2) παρακολούθησαν ανελλιπώς το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Εταιρείας ή άλλου αποδεκτού από την Ε.Ε.Ο.Ι. εκπαιδευτικού φορέα, ημεδαπού ή αλλοδαπού και εξετάστηκαν επιτυχώς από εξεταστική επιτροπή, οριζόμενης δΓ αποφάσεως του Δ.Σ., 3) διακρίνονται κατά την εκπαίδευση τους και την άσκηση του λειτουργήματος τους από συμπεριφορά σύμφωνη με τους κανόνες της Ιατρικής δεοντολογίας. Τα επί πενταετία τουλάχιστον τακτικά μέλη διατηρούν την ιδιότητα τους αυτή και εάν αποχωρήσουν από την άσκηση του επαγγέλματος τους.
γ) Επίτιμα μέλη ανακηρύσσονται ημεδαποί ή αλλοδαποί που πρόσφεραν εξαιρετικές υπηρεσίες στο Έθνος, στην Επιστήμη ή στην Εταιρεία ή που ενδιαφέρονται για την έρευνα στο χώρο της Ομοιοπαθητικής, με πρόταση δύο τακτικών μελών και μετά από ομόφωνη απόφαση όλων των μελών του Δ.Σ. Τα επίτιμα μέλη δεν υποχρεούνται στην καταβολή συνδρομών κ.λπ. για την Εταιρεία.
Για την ενίσχυση και διευκόλυσνη του έργου της Ε.Ε.Ο.Ι. συ-στήθηκαν και οι κάτωθι επιτροπές: Επιτροπή εκπαίδευσης, έρευνας, εκδόσεων και δημοσίων σχέσεων.
Η Ε.Ε.Ο.Ι. προγραμματίζει την ίδρυση και στελέχωση Κέντρου Έρευνας και Κέντρου Μετεκπαίδευσης, καθώς και τις επαφές με την Πολιτεία για να συμπεριληφθεί η Ομοιοπαθητική θεραπευτική στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια περίθαλψη του Κρατικού Συστήματος Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Πιστεύουμε, ότι η ελευθερία που υπάρχει στη διακίνηση των ιδεών, στην έρευνα και στη διδασκαλία θα επεκταθεί και στην ελευθερία επιλογής των θεραπευτικών μεθόδων που δύναται να επιλέξει κάθε ασφαλισμένος.
Η χρησιμοποίηση της Ομοιοπαθητικής από ορισμένους μη ειδικά εκπαιδευμένους, μας υποχρεώνει να διαφυλάξουμε το κοινό και το χώρο από τυχόν αναρμόδιους. Η μόνη εγγύηση για την ελεγμένη ικανότητα άσκησης της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής είναι η ιδιότητα του «Τακτικού Μέλους» της Ε.Ε.Ο.Ι. Ο τίτλος αυτός παρέχεται μετά από μακροχρόνια εκπαίδευση και αυστηρές εξε-τάσεις. Ο κατάλογος με τα ονόματα των Τακτικών Μελών της Εταιρείας που μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα μας, ενημερώνει υπεύθυνα τους ενδιαφερόμενους και τους προστατεύει από κάθε πιθανή εκμετάλλευση.
