Αίσθημα Παλμών - Ομοιοπαθητική θεραπεία

Παρά την πρόοδο της σύγχρονης εποχής στον τομέα της υγείας, πολλοί οργανικοί και λειτουργικοί παράγοντες μαστιγώνουν το νευρικό σύστημα και το αίσθημα παλμών ως σύμπτωμα απαντάται σε ολοένα αυξανόμενο ρυθμό. Ως αίσθημα παλμών ορίζεται το δυσάρεστο και ενοχλητικό αίσθημα που προκύπτει όταν ο καρδιακός παλμός είναι αισθητός. Προκαλείται από μια σειρά διαταραχών που αφορούν μεταβολή του καρδιακού ρυθμού ή της καρδιακής συχνότητας. Ο ασθενής περιγράφει το αίσθημα παλμών πολύ χαρακτηριστικά ως έντονο παλμικό βάρος στο στήθος, ως φτερούγισμα, ως μια ρόδα που ανεβαίνει από το στομάχι στο λαιμό και κατεβαίνει γρήγορα κ.α.. Είναι βασανιστικό, γεμίζοντας τον ασθενή με άγχος για την υγεία του, θλίψη, αγωνία, φόβο θανάτου. Στις κρίσεις πανικού είναι προέχον σύμπτωμα.

Θεραπευτικές επιλογές: Κλασική και Ομοιοπαθητική αγωγή

Στην αντιμετώπιση αυτού του συμπτώματος η κλασσική και η ομοιοπαθητική ιατρική έχουν τα δικά τους όπλα αλλά με διαφορετικό σχέδιο δράσης. Η κλασική ιατρική με φάρμακα όπως β-αναστολείς, ανταγωνιστές των διαύλων ασβεστίου, ηρεμιστικά, αγχολυτικά κ,α. προσπαθεί να εξαλείψει ή να καταπιέσει το αίσθημα παλμών κάνοντας συμπτωματική θεραπεία, απουσία οργανικής νόσου. Η ομοιοπαθητική ιατρική αντίθετα, τόσο σε οργανικής αιτιολογίας (στεφανιαία νόσος, θυρεοειδοπάθεια, μυοκαρδιοπάθεια, αρρυθμιολογικά φαινόμενα κ.α.) όσο και σε λειτουργικής αιτιολογίας (αγχώδης συνδρομή, κρίσεις πανικού, υποχονδριακές καταστάσεις, κατάχρηση ουσιών όπως καφέ, αλκοόλ, κ.α.) αίσθημα παλμών, προσδιορίζει και αντιμετωπίζει αιτιολογικά το σύμπτωμα γνωρίζοντας πως το σώμα αντιδρά σε βαθύτερες ψυχοδιανοητικές παθήσεις.

Μελέτη σύγκρισης Ομοιοπαθητικής και Κλασικής ιατρικής αγωγής

Τα τελευταία δύο περίπου χρόνια πραγματοποιήθηκε μελέτη η οποία σαν σκοπό της είχε την αντιμετώπιση ασθενών με αίσθημα παλμών, με ομοιοπαθητική ή κλασική ιατρική αγωγή. Η βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών, η προοδευτική μείωση των φαρμάκων της κλασικής ιατρικής που λάμβαναν για το σκοπό αυτό και η σύγκριση των δύο θεραπειών αποτελούσε το τελικό στόχο.

Από τη λήψη του ομοιοπαθητικού ιστορικού προσδιορίστηκε το πρώτο ομοιοπαθητικό φάρμακο και ακολούθησαν επανεκτιμήσεις (follow-up) ανά 45 έως 75 ημέρες για 1 έτος. Δόθηκαν φάρμακα όπως Acon,Arg-n, Lach, Ign, Ph-ac, Nux-v,Tarent,Am-c, Dig. Στη παρακολούθηση περιλαμβανόταν πλήρη κλινική εξέταση και ηλεκτροκαρδιογράφημα ανά επίσκεψη και HOLTER καρδιακού ρυθμού ανά τρεις μήνες. Έλεγχος θυρεοειδικών ορμονών και u/s καρδίας πραγματοποιήθηκαν στην αρχή και μετά ενός έτους θεραπείας. Παρουσιάστηκε μείωση του αριθμού επεισοδίων αισθήματος παλμών κατά τον χρόνο της ομοιοπαθητικής αγωγής, αλλά ακόμα και όταν αυτά συνέβαιναν ήταν ηπιότερα και με μικρότερη διάρκεια. Οι ασθενείς με οργανική καρδιοπάθεια παρουσίαζαν ανάλογα ευρήματα παρά την προοδευτική μείωση των κλασικών φαρμάκων που ελάμβαναν. Αντίθετα, οι ασθενείς που ελάμβαναν κλασική αγωγή παρουσίαζαν συχνούς παροξυσμούς, με ανάγκη συχνής ιατρικής παρακολούθησης και οδηγούνταν σε προοδευτική αύξηση ή τροποποίηση της αγωγής με ισχυρότερα κλασικά φάρμακα. Συμπτώματα καθημερινά, επίπονα και βασανιστικά μπορούν να αντιμετωπιστούν επιτυχόν με την ομοιοπαθητική αγωγή βάση των αιτιολογικών, με τον ομοιοπαθητικό τρόπο σκέψης, παραγόντων. Η χρησιμοποίηση διαφορετικών φαρμάκων ανάλογα των περιπτώσεων, δείχνει την ιδιαιτερότητα της ομοιοπαθητικής σκέψης και αγωγής σε αντίθεση με τα φάρμακα, κυρίως συμπτωματικής θεραπείας, της κλασικής ιατρικής.

Καντεράκης Ι. Σπυρίδων
Ιατρός - Ειδ. Καρδιολόγος - Ομοιοπαθητικός