ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

Περίληψη της ομιλίας, από το 14ο Συνέδριο Ομοιοπαθητικής

Καρκαμπούνας Σπύρος
Βιολόγος, Λέκτορας Εργαστηρίου Φυσιολογίας, Ιατρικής Σχολής, Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία έχουν την ιδιότητα να δρούν με συγκεκριμένους τρόπους πάνω στα έμβια συστήματα προκαλώντας ποικιλία βιολογικών ανταποκρίσεων.

Η δράση ηλεκτρομαγνητικών πεδίων διαμορφωμένων σύμφωνα με τα φάσματα NMR μιας σειράς ουσιών ενδογενούς ή εξωγενούς προέλευσης, φαίνεται να μιμείται τις δράσεις των εν λόγω ουσιών, προκαλώντας ανάλογα με αυτές αποτελέσματα σε ονομαστικά έμβια συστήματα. Για παράδειγμα, η έκθεση λειομυοσαρκωματικών κυττάρων επίμυος Wistar σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία διαμορφωμένα σύμφωνα με το φάσμα NMR ενός συμπλόκου του κασσιτέρου χαρακτηριζόμενο από υψηλή κυτταροτοξικότητα προκαλεί απόπτωση στα κύτταρα αυτά και κατακερματισμό του DNA αυτών, μιμούμενη την δράση του συγκεκριμένου συμπλόκου. Φαινόμενα συνέργειας μεταξύ συμπλόκου και ηλεκτρομαγνητικού αποτυπώματος αυτού δίνουν ακόμη ισχυρότερα κυτταροτοξικές δράσεις.

Ακόμη η έκθεση κυττάρων φαιοχρωμοκυττώματος της σειράς PC12 σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία διαμορφωμένα σύμφωνα με το NMR του Παράγοντα Αύξησης Νεύρων (NGF) προκαλεί διαφοροποίηση των κυττάρων αυτών προς κύτταρα ομοιάζοντα με νευρώνες του συμπαθητικού συστήματος. Επίσης, η έκθεση κυττάρων He La, στα οποία το γονίδιο της θερμοπροστατευτικής πρωτεϊνης HSP-70 (Heat shock protein 70) είναι ανενεργό, σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία διαμορφωμένα σύμφωνα με το χαρακτηριστικό φάσμα ραδιοφωνικού συντονισμού της εν λόγω πρωτεΐνης αναπαραγάγει τα θερμοπροστατευτικά αποτελέσματα της εν λόγω πρωτεΐνης, με αποτέλεσμα τα κύτταρα αυτά να επιβιώνουν σε θερμικό shock ( έως 43 ° C) και να συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται χωρίς ωστόσο η πρωτεΐνη αυτή να εκφράζεται.

Τέλος η έκθεση ερυθρολευχαιμικών κυττάρων της σειράς K-562 σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία διαμορφωμένα σύμφωνα με το NMR φάσμα της ορμόνης ερυθροποιητίνης (ή ρετινοϊκού οξέος) προκαλεί διαφοροποίηση των εν λόγω κυττάρων προς κύτταρα που παράγουν αιμοσφαιρίνη με την ταυτόχρονη δραστική μείωση του πολλαπλασιασμού αυτών. Φαίνεται ότι τα φαινόμενα αυτά ερμηνεύονται μέσω μηχανισμών μεταφοράς ενέργειας και πληροφορίας δια του φαινομένου του συντονισμού από το πεδίο στα προαναφερθέντα βιολογικά συστήματα. Είναι πολύ πιθανόν φαινόμενα αυτής της τάξεως να αποτελούν και την φυσικοχημική βάση στην οποία στηρίζεται η δράση της ομοιοπαθητικής ιατρικής. Περαιτέρω μελέτες παράλληλου ελέγχου ομοιοπαθητικών παρασκευασμάτων και των αντίστοιχων ηλεκτρομαγνητικών τους φασμάτων συντονισμού θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν ορθολογικά και μέσα στο εννοιολογικό contestus της σύγχρονης φυσικοχημείας τα ομοιοπαθητικά φαινόμενα.