Βρογχικό άσθμα: θεραπεία ή προσωρινή ανακούφιση

Της Αθηνάς Ξανθάκου, Παιδιάτρου, Ομοιοπαθητικού, από το περιοδικό Ομοιοπαθητική Ιατρική, τεύχος 33 Το βρογχικό άσθμα είναι ένα νόσημα που τείνει να λάβει διαστάσεις δημοσίου προβλήματος υγείας, καθώς αυξάνεται δραματικά ο αριθμός των ασθενών στις δυτικού τόπου κοινωνίες.

Από επιδημιολογικές μελέτες σε όλο τον κόσμο υπολογίζεται ότι τα τελευταία 25 χρόνια αυξάνονται οι αλλεργικές παθήσεις κατά 30-40%. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι περίπου 1 στα 10 παιδιά πάσχουν από παιδικό άσθμα, ενώ η συχνότητα στους ενήλικες είναι περίπου 4,5-6%, αλλά με συνεχή τάση ανόδου.

Με την συμβατική ιατρική το άσθμα αντιμετωπίζεται συμπτωματικά, καθώς η χορήγηση των εισπνεόμενων (β2-διεγερτών ή κορτικοστεροειδών) δρα ανακουφίζοντας και όχι θεραπεύοντας τον ασθενή.

Στον αντίποδα, με την Ομοιοπαθητική έχουμε ίαση μόνιμη, αφού ενισχύεται ο αμυντικός μηχανισμός. Αυτό διαφαίνεται στις παρακάτω τρεις περιπτώσεις παιδιών, τα οποία έπασχαν από άσθμα. Η διάρκεια παρακολούθησης ήταν 1 -4 χρόνια!!. Τα παιδιά θεραπεύτηκαν σύντομα (από 48ώρες μέχρι 1μήνα!!). Στην πρόληψη των αλλεργικών παθήσεων πρέπει να τονισθεί η καθοριστική σημασία του θηλασμού που συμβάλει στην ενίσχυση των νεανικών οργανισμών. Κανένα από τα παρακάτω παιδιά δεν θήλαζε ικανοποιητικά και αποκλειστικά.

Περίπτωση Α'

Κορίτσι 2,5 χρονών προσκομίστηκε στις 20/8/03, λόγω των επανειλημμένων επεισοδίων βρογχιολίτιδας από την ηλικία 6 μηνών. Το κορίτσι παρουσίαζε μετά από κάθε ίωση έντονο ξηρό βήχα, ο οποίος εξελισσόταν σε κρίση δύσπνοιας. Ο βήχας είχε χαρακτηριστική επιδείνωση, όταν το παιδί ξάπλωνε. Στο παιδί είχαν χορηγηθεί εισπνεόμενα β2-διεγέρτες, τα οποία συμπτωματικά το ανακούφιζαν χωρίς να το θεραπεύουν ουσιαστικά .

Το παιδί παρουσίαζε έντονη ζήλια στο μεγαλύτερο αδελφό που ποτέ δεν εκδηλώνονταν φανερά. Σε ανύποπτες στιγμές του έβαζε τρικλοποδιά ή το κτυπούσε χωρίς να το βλέπουν οι άλλοι, ενώ επίσης ζήλευε τα άλλα παιδιά! Όταν τύχαινε η μητέρα ν'αγκαλιάζει άλλο παιδί, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να το χτυπήσει στα μουλωχτά. Επίσης κοιμόταν με το χέρι ανάμεσα στα γεννητικά όργανα.

Στο ιατρείο τσίμπησε τον αδελφό του, όταν εγώ έγραφα την συνταγή του και τον κλωτσούσε στα πόδια, όταν η μητέρα ήταν απασχολημένη να μου δώσει τις απαραίτητες πληροφορίες του ομοιοπαθητικού ιστορικού:

Περιγεννητικό ιστορικό
Τοκετός: καισαρική τομή
Διάρκεια θηλασμού: 15 ημέρες.

Συνδυάζοντας τα παρακάτω στοιχεία: βήχας (όταν ξάπλωνε), έντονη ζήλια και την χαρακτηριστική θέση ύπνου (το χέρι ανάμεσα στα γεννητικά όργανα), χορηγήθηκε στο παιδί μια δόση Hyosc 1M.

Η πορεία του παιδιού μέχρι τώρα είναι θεαματική. Στο 1ο follow up μετά από 1 μήνα είχαμε θεαματική βελτίωση της ζήλειας, έντονη επιδείνωση της ρινικής καταρροής (πράσινη πηχτή έκκριση για 15ημέρες), ενώ ο βήχας είχε εξαφανισθεί. Το παιδί πλέον δεν κτυπούσε τον αδελφό του και τ'άλλα παιδιά και ήταν πιο ήρεμο. Σε 2 μήνες μετά το παιδί ήταν σαφώς πιο ήρεμο, η ζήλεια είχε μειωθεί, αλλά παρουσίαζε έντονο παράπονο όταν δεν ασχολιόταν η μητέρα μαζί του.

Ήθελε συνεχώς αγκαλιά. Ο βήχας είχε επανεμφανιστεί, επιδεινώνονταν, κυρίως όταν ξάπλωνε και σε κλειστούς χώρους. Σε ανοικτούς χώρους είχε μεγάλη βελτίωση. Η μικρή ζεσταίνονταν υπερβολικά και επιθυμούσε να τρώει πολύ τα παγωτά!

Το παιδί στο ιατρείο έκλαιγε, όταν η μητέρα δεν το είχε αγκαλιά και παρά το βήχα δεν εμφάνιζε δύσπνοια. Συνδυάζοντας τα παραπάνω συμπτώματα χορηγήθηκε μία δόση Puis 200. Σε λιγότερες από 24ώρες ο βήχας είχε υποχωρήσει τελείως.

Στα 2 χρόνια παρακολούθησης το παιδί έχει πάρει δύο φορές Puis 200CH και μια φορά Puis 1Μ για ήπιες κρίσεις βήχα. Η μικρή δεν έχει πάρει καθόλου εισπνεόμενα και δεν έχει εμφανίσει δύσπνοια. Την τελευταία φορά που την είδα πριν από 1 μήνα ήταν μια αγνώριστη μικρούλα. Πολύ ζωντανή, κοινωνική, συνεργάσιμη στο παιδικό σταθμό, απολάμβανε την παρέα των άλλων παιδιών και του αδελφού της, χωρίς να τη παρεμποδίζει το βασανιστικό συναίσθημα της ζήλιας. Σωματικά ήταν αεικίνητη, έπαιζε μόνη της χωρίς πρόβλημα και χαιρετούσε χαρούμενα κατά την αποχώρηση της από το ιατρείο.

Περίπτωση Β'

Ένας μικρούλης 2 χρονών εξετάστηκε στις 9-9-01, λόγω των επανειλημμένων επεισοδίων βρογχιολίτιδας από την ηλικία 6 μηνών. Το παιδί παρουσίαζε έντονο βήχα από 24ωρου με χαρακτηριστική επιδείνωση 3-5 π.μ. και κατά την κατάκλιση. Το παιδί για να ανακουφισθεί ήθελε αρκετά μαξιλάρια στο κεφάλι του και καθόταν σκύβοντας μπροστά.

Περιγεννητικό ιστορικό:
Τοκετός: κολπικός (με πρόκληση).
Διάρκεια θηλασμού: 3 μήνες.

Στο ιατρείο το παιδί είχε έντονη δύσπνοια, καθόταν σκυφτό, γέρνοντας το θώρακα του μπροστά . Εμφάνιζε εισολκές στο θώρακα και ταχύπνοια (50 αναπνοές / min). Συνδυάζοντας τα παραπάνω συμπτώματα, χορηγήθηκε μία δόση Kali-carb 200 CH. Σε δύο μέρες , η δύσπνοια είχε υποχωρήσει εντελώς.

Στον επανέλεγχο μετά από 1 μήνα το παιδί επανεμφάνισε βήχα χωρίς να συνοδεύεται από δύσπνοια. Είχε έντονα επιθετικά ξεσπάσματα. Έδινε χαστούκι στην αδελφή του, κτυπούσε τη μητέρα, όταν δεν του έκανε τα χατίρια. Ήταν τόσο πεισματάρης που στον παιδικό σταθμό σήκωνε τα άλλα παιδιά για να καθίσει ο ίδιος. Ήταν ταυτόχρονα, πολύ κοινωνικός, διαχυτικός και έδινε φιλάκια στ' άλλα παιδιά. Βασάνιζε τα σκυλιά, τραβώντας τις ουρές. Κοιμόταν στη χαρακτηριστική γονατοαγνωνιαία θέση και επιθυμούσε πολύ τα ξινά άγουρα φρούτα και αλλαντικά. Ζεσταινόταν πάρα πολύ και τρελαινόταν με τη θάλασσα. Η μητέρα παραδέχθηκε ότι τις περιόδους που έκανε μπάνια στη θάλασσα ο βήχας είχε σημαντική βελτίωση και το παιδί ήταν πιο ήρεμο.

Στο ιατρείο, ο μικρός ήταν τρυφερός, αγκάλιαζε τη μητέρα του, αλλά έκλαψε όταν του απαγορεύσαμε να βγει στο μπαλκόνι.

Με βάση τα παραπάνω συμπτώματα χορηγήθηκε μία δόση Med 1M. Τις επόμενες 7 ημέρες η ρινική καταρροή αυξήθηκε, ενώ ο βήχας υποχώρησε σταδιακά. Μετά από ένα μήνα ο μικρός ήταν σαφώς πιο ήρεμος. Τα βίαια ξεσπάσματα είχαν ελαττωθεί. Δεν βασάνιζε πλέον σκυλιά και ήταν συνεργάσιμος. Σε έξι μήνες εμφάνισε έκζεμα εντοπιζόμενο στις παρειές, στους αγκώνες, μηρούς ιγνυακούς βόθρας. Πρέπει να τονιστεί ότι το παιδί σε ηλικία 2 μηνών είχε εκδηλώσει έκζεμα, το οποίο αντιμετωπίσθηκε με κορτιζονουχα αλοιφή.

Στην επανεμφάνιση του εκζέματος, ο κνησμός επιδεινωνόταν με τη ζέστη στο βραδινό ύπνο, ενώ ήταν καλύτερα στο κρύο. Το παιδί ζεσταινόταν πάρα πολύ, ίδρωνε στα πόδια και τις πλάτες. Ο ιδρώτας ήταν δύσοσμος. Επιθυμούσε τα γλυκά πάρα πολύ και τα πικάντικα. Διψούσε για κρύο νερό. Χορηγήθηκε 1 δόση Sulphur 200 CH. Ο κνησμός αυξήθηκε για 1 εβδομάδα και σταδιακά υποχώρησε.

Στα 4 χρόνια παρακολούθησης το παιδί δεν έχει παρουσιάσει δύσπνοια. Έχει παρουσιάσει δύο επεισόδια πυώδους αμυγδαλίτιδας, που θεραπεύτηκαν με ομοιοπαθητικά φάρμακα (Merc 200) και επανεκδήλωσε τα εκζέματα (χορηγήθηκε πάλι Sulphur 200 CH). Ψυχικά το παιδί είναι σε πολύ καλή κατάσταση και ανθίζει από υγεία.

Στην περίπτωση αυτή είχαμε επανεμφάνιση του αρχικού εκζέματος και εκδήλωση συμπτωμάτων σε πιο περιφερικά όργανα (όπως αμυγδαλίτιδα). Τα στοιχεία αυτά αποτελούν την επιβεβαίωση μιας σωστής θεραπευτικής πορείας με βάση κλασική ομοιοπαθητική. Η καταπληκτική επιμονή της μητέρας που καταφεύγει στην ομοιοπαθητική, όχι πλέον για το βρογχικό άσμα (που έχει θεραπευτεί πλήρως), αλλά για την συμπεριφορά του παιδιού (που γίνεται εκρηκτική μερικές φορές) αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο για την επιτυχία της θεραπείας .

Περίπτωση Γ'

Αγόρι 6,5 χρονών προσκομίσθηκε στις 24/6/03 λόγω του αλλεργικού βρογχικού άσματος από 2 χρονών. Το παιδί είχε εμφανίσει αλλεργία στο γάλα της αγελάδας και έπινε υποαλλεργικό γάλα. Στην ηλικία 2 χρονών είχε παρουσιάσει αλλεργική ρινίτιδα, η οποία αντιμετωπίσθηκε με εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή.

Η περίπτωση του ήταν χαρακτηριστική καταπίεσης συμπτωμάτων από την συμβατική ιατρική, καθώς ξεκινήσαμε από επιφανειακό σύμπτωμα (έκζεμα) για να καταλήξουμε σε αλλεργική ρινίτιδα και το βρογχικό άσθμα (προσβολή πιο σημαντικών οργάνων).

Ο βήχας του παιδιού βελτιωνόταν πάντα στον ανοικτό αέρα.Ήταν ένα πολύ πεισματάρικο παιδί που κτυπούσε το κεφάλι του στο τοίχο, όταν δεν γινόταν αυτό που ήθελε ή κτυπούσε τους άλλους. Εκδήλωνε έντονη αντιδραστικότητα στις απαγορεύσεις, είχε σπάσει ένα βάζο από το θυμό του.

Στο σχολείο έκανε πολλές αταξίες και δεν μπορούσε ν' ανταποκριθεί στα μαθήματα του .

Στον ύπνο έτριζε τα δόντια του. Επιθυμούσε πολύ τα αλλαντικά και τις μπανάνες. Έπινε μεγάλες ποσότητες κρύου γάλακτος. Ίδρωνε πάρα πολύ στον ύπνο του, τόσο που η μητέρα το άλλαζε δύο φορές ενώ κοιμόταν .

Περιγεννητικό ιστορικό:
Κύηση: η μητέρα ήταν ξαπλωμένη για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω κινδύνου επαπειλούμενης αποβολής.
Τοκετός: κολπικός.
Θηλασμός: 8 μήνες

Στο ιατρείο το παιδί ήταν κατάχλομο, εμφάνιζε έντονο βήχα συνοδευόμενο από παράταση εκπνοής . Με βάση τα συμπτώματα του αυτά χορηγήθηκε στο παιδί μία δόση TUB IM. Μετά από 7 ημέρες, άρχισε να αυξάνεται ή ρινική έκκριση (πυώδης), ενώ ο βήχας είχε βελτιωθεί. Μετά από 1 μήνα το παιδί ήταν αγνώριστο ψυχικά.

Τα πείσματα είχαν ελαττωθεί και δεν εκδήλωνε αντίδραση κάτητα ούτε κατέστρεφε πράγματα. Ακόμη και η δασκάλα είχε παρατηρήσει την αλλαγή της συμπεριφοράς του, καθώς βελτιώθηκε η επίδοση του στα μαθήματα !

Στα δυο χρόνια παρακολούθησης χορηγήθηκε ξανά το TUB 1M, όταν υποτροπίασε μετά από 1 χρόνο στην συμπεριφορά του. Δεν έχει εμφανίσει βήχα και δύσπνοια μέχρι σήμερα. Παρουσίασε ένα επεισόδιο οξείας ωτίτιδας (δεξ.) πριν 1 μήνα το οποίο επίσης αντιμετωπίσθηκε με την ομοιοπαθητική (PULS 200 CH).

Συμπέρασμα

Και στις τρεις περιπτώσεις, η θεραπεία ήταν ήπια, ταχεία και μόνιμη με βάση τους νόμους της κλασικής ομοιοπαθητικής. Τα συμπτώματα του άσθματος θεραπεύτηκαν πλήρως, είχαμε επανεμφάνιση εκζεμάτων (όπου είχαν καταπιεσθεί) και μεγάλη ψυχική βελτίωση στις διαταραχές της συμπεριφοράς που ταυτόχρονα εμφάνιζαν τα παιδιά (ζήλια ή επιθετικότητα).

Η υγεία για την ομοιοπαθητική προϋποθέτει ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ και στα τρία επίπεδα (ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ - ΨΥΧΙΚΟ - ΣΩΜΑΤΙΚΟ). Τα παιδιά απολαμβάνουν την καθημερινότητα τους χωρίς να χρησιμοποιούν εισπνεόμενα ή να περιορίζουν τη φυσική τους δραστηριότητα.

Απέδιδαν πολύ καλά στο σχολείο και συνεργάζονται χωρίς εντάσεις με τους συνομήλικους τους. Γενικά έλαμπαν από υγεία και χαρά, δίνοντας μεγάλη ικανοποίηση στις οικογένειες τους.

Πρέπει να τονισθεί ότι οι περιπτώσεις αυτές ανήκουν στα πρώτα επίπεδα υγείας, όπου η θεραπεία είναι σύντομη και απαιτεί μικρό αριθμό φαρμάκων. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις πιο περίπλοκες που απαιτούν μακροχρόνια θεραπεία και μια σειρά φαρμάκων (θ' αναλυθούν προσεχώς με αντίστοιχα παραδείγματα).

Σε όλες τις περιπτώσεις, έχουμε θεραπεία ΜΟΝΙΜΗ του ΑΣΘΜΑΤΟΣ.