ΔΥΟ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΨΩΡΙΑΣΗΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ

του Ξ. Τ. Τσουκάλη, Ιατρού, από το περιοδικό Ομοιοπαθητική Ιατρική, τεύχος 13

Η παρουσίαση αυτών των δύο περιστατικών ψωρίασης γίνεται σ' αυτό το τεύχος του περιοδικού μας, όχι γιατί θεωρούνται ιδιαίτερα δύσκολα ή "θεαματικά" από πλευράς ομοιοπαθητικής συνταγογράφησης, αλλά για ν' απατήσουμε εμπράκτως σε δύο ερωτήματα φίλων αναγνωστών
α) αν η ομοιοπαθητική έχει εφαρμογή σε παιδιά και
β) γιατί δεν χρησιμοποιείται το ίδιο φαρμακευτικό σκεύασμα για την ίδια πάθηση.

Περίπτωση 1η

Στις 21-4-92 ήρθε στα ιατρεία αγόρι 10 ετών πάσχον από ψωρίαση χρονολογούμενη από 5ετίας. Εντοπιζόμενες αλλοιώσεις στους αγκώνες τα γόνατα, στις γάμπες, τους αντίχειρες και τελευταία είχε εμφανίσει νέες εστίες στο πρόσωπο και το λαιμό. Η μορφολογία και η εντόπιση των αλλοιώσεων ήταν χαρακτηριστικά της ψωρίασης, χωρίς να υπάρχει αυξομείωση της έντασης και της έκτασης του προβλήματος κατά τους χειμερινούς και θερινούς μήνες.

Το παιδί έχει σοβαρή, συγκρατημένη κι ευγενική παρουσία στο ιατρείο. Ως εκλυτικό θεωρήθηκε το έντονο ψυχικό stress μετά την εκδήλωση ρευματοειδούς αρθρίτιδος με θορυβώδη συμπτώματα στη μητέρα του προς 5ετίας. Το παιδί βίωσε εντονώτατα την κατάσταση έχοντας στεναχωρηθεί πάρα πολύ.

Επιπλέον πρέπει να σημειωθεί ότι η παρουσία και ο τρόπος ομιλίας του πατέρα είναι τέτοιος που φορτίζει συναισθηματικά το παιδί, καθ' όσον αναφέρεται συνεχώς σε ένα γεγονός οικονομικής πτώχευσης που συνέβη προ διετίας και κλαίει παρουσία του με αναφυλλητά. Γενικά η συναισθηματική φόρτιση του παιδιού από το οικογενειακό περιβάλλον είναι αδιάλειπτη. Τέλος, η οικογένεια του είναι θρησκευόμενη και το παιδί ακολουθεί κατά γράμμα το λατρευτικό τυπικό.

Έχει έντονο άγχος για το μέλλον, για την πορεία της οικογένειας (υγεία - οικονομία - σχέσεις). Πολύ καλός μαθητής και τακτικός ως προς τον χαρακτήρα.

Ενώ στεναχωριέται εντονώτατα αναφέρει: "δεν έχω κλάψει για τα προβλήματα της οικογένειας, από μέσα μου κλαίω, δεν το βγάζω, δεν θέλω να το βλέπουν οι γονείς μου". "Συνεχώς λέω ότι θα τους βοηθήσω εγώ". Ακόμη κατά την συνέντευξη αναφέρει: "ποτέ δεν βρίζω, ποτέ δεν μαλώνω, δεν είναι ο τύπος μου". "Παρατηρώ πρώτα τι κάνει το άλλο παιδί και αν ταιριάζει με το χαρακτήρα μου κάνω φιλίες".

Επιθυμεί τη σοκολάτα, τα πικάντικα φαγητά και έχει απέχθεια προς το λίπος. Διψάει έντονα.

Ζεσταίνεται και ιδρώνει έντονα, με ζεστά άκρα. Δεν θέλει να εκτίθεται πολύ στον ήλιο., Ο ύπνος του είναι ανήσυχος - αναφέρονται χρόνιοι πονοκέφαλοι που έχουν χειροτερέψει από τότε που πήγε στο Δημοτικό. Πορεία: Δεν ξεκίνησε αμέσως την αγωγή, γιατί ήταν περίοδος γιορτών και διακοπών και το ενδιέφερε το αισθητικό μέρος της εμφάνισης του, γι' αυτό χρησιμοποίησε κάποια κορτιζονούχο αλοιφή. Πρόσκαιρα απαλύνθηκαν τα ψωριασικά σημεία και μετά από 20ήμερο άρχισαν να επανεμφανίζονται. Πέντε ημέρες μετά την διακοπή της κορτιζόνης άρχισε αγωγή με Natrum muriaticum 30 και 200CH. Μετά από 15 ημέρες άρχισε η βελτίωση και γύρω στις 30 ημέρες δεν υπήρχε απολέπιση παρά μόνο κοκκινωπός αποχρωματισμός του δέρματος στις θέσεις των ψωριασικών εστιών. Επίσης ο πατέρας παρατηρεί ότι το παιδί είναι πιο ήρεμο ψυχικά και ότι θέλει να παίζει συνεχώς. Τον Οκτώβριο του '93 έχει εξαλειφθεί τελείως το πρόβλημα και το παιδί είναι πολύ καλά ψυχικά και δεν έχει πια πονοκεφάλους. Τον Ιούνιο του '93 στεναχωρήθηκε από κάποιο έντονο οικογενειακό πρόβλημα και εμφάνισε ψωριασικά σημεία ήπιας έντασης και έκτασης. Πήρε Natrum muriaticum 12CH για 20 ημέρες και από τότε το παιδί είναι πάρα πολύ καλά.

Περίπτωση 2η

Στις 10-8-92 εξετάσθηκε στα ιατρεία αγόρι 13 χρονών με ψωρίαση χρονολογούμενη από ηλικίας 6 ετών. Κύρια εντόπιση του προβλήματος το τριχωτό της κεφαλής, έσω και πίσω από τα πτερύγια των αυτιών και ελάχιστα σημεία στα χέρια και τα πόδια. Υπάρχει κνησμός ελαφράς έντασης στο τριχωτό. Μέχρι και πριν ένα χρόνο υπήρχε βελτίωση του προβλήματος κατά τους θερινούς μήνες. Δεν προσδιορίζεται εκλυτικός παράγοντας για την εκδήλωση της ασθένειας, ούτε αναφέρεται κληρονομικότητα.

Στο ιατρείο το παιδί συμπεριφέρεται με άνεση και μιλάει ελεύθερα. Του αρέσει να αθλείται (πηγαίνει σε αθλητικό Γυμνάσιο) και είναι ποδοσφαιριστής σε μία γνωστή ομάδα. Κατά τη συνέντευξη φαίνεται ότι αυτό είναι το κύριο μέλημα των ενασχολήσεων του.

Ο ίδιος αναφέρει: "είμαι εγωιστής και έχω μάθει να κερδίζω. Κυνηγάω τα πάντα. Είμαι τολμηρός, τυχερός και πονόψυχος". Όταν νευριάζει ή προσβληθεί οι αντιδράσεις του είναι άμεσες• καθώς κι όταν έχει κάποια στεναχώρια την εξωτερικεύει. Δεν έχει ιδιαίτερο άγχος, είναι ακατάστατος αλλά σιχαίνεται αρκετά.

Επιθυμεί γλυκά κι φαγητά υψηλής θερμιδικής δύναμης και εντόνων γεύσεων. Ζεσταίνεται, ιδρώνει έντονα και ξεσκεπάζει τα άκρα του στον ύπνο. Πορεία: Πήρε Sulphur 200CH και σε 45 ημέρες είχε βελτιωθεί η έκταση της ψωρίασης περί το 50% στο τριχωτό της κεφαλής και εντελώς στα άκρα. Σε 90 ημέρες έχει βελτίωση της τάξης του 90% και μετά πάροδο ενός έτους δεν υπάρχει καμμία εστία. Επανήλθε στο ιατρείο στις 13-4-94 και παρουσίαζε κάποιος μικρής έντασης και έκτασης επανεμφάνιση του προβλήματος. Κατά την συνέντευξη διαπιστώθηκε ότι βίωσε εντονώτατα το αίσθημα της αδικίας στην ποδοσφαιρική ομάδα που έπαιζε, τόσο που θέλει ν' αποχωρήσει από εκεί.

Πήρε Causticum 200CH και από τότε μέχρι σήμερα δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο ως προς το πρόβλημα της ψωρίασης.

Με την παρουσίαση των ανωτέρω περιστατικών θέλουμε να δείξουμε το πως μπορεί να δράσει η ομοιοπαθητική σε δερματοπάθειες που από την πλευρά της αλλοπαθητικής ιατρικής μπορούμε να έχουμε ένα πρόσκαιρο, συνήθως, αποτέλεσμα (όπως συνέβη και στο πρώτο περιστατικό), χωρίς ουσιαστική λύση του προβλήματος τις περισσότερες φορές.

Παρατηρούμε ότι λόγω του νεαρού της ηλικίας ο αντιδραστικός - αμυντικός μηχανισμός των παιδιών είναι ιδιαίτερα ισχυρός και η θεραπευτική απάντηση μέσω της ομοιοπαθητικής είναι σχεδόν άμεση, τόσο ως προς τον χρόνο όσο και ως προς την συνολική βελτίωση του προβλήματος.

Τέλος, βλέπουμε ότι ενώ έχουμε να κάνουμε με δύο όμοιες κλινικές οντότητες, (ψωρίαση εν προκειμένω), δεν είναι απαραίτητη η χρήση της αυτής φαρμακευτικής ουσίας για την αντιμετώπιση της ασθένειας. Για την αντιμετώπιση της κάθε περίπτωσης θεωρούμε ότι έχουμε να κάνουμε με μία ιδιαίτερη κατάσταση. Στηριζόμαστέ σε πολυπαραγοντικά δεδομένα που προκύπτουν από το "όλον" του ασθενούς (Ψυχοδιανοητικό και σωματικό επίπεδο αυτού). Κάθε περίπτωση αποτελεί μία εντελώς διαφορετική οντότητα που τόσο η ομοιοπαθητική διαγνωστική όσο και η ομοιοπαθητική θεραπευτική προσέγγιση γίνεται με τα ιδιαίτερα δεδομένα της κάθε προσωπικής περίπτωσης. Έτσι άλλωστε εξηγείται η καθυστέρηση εμφάνισης του θετικού ομοιοπαθητικού αποτελέσματος στις περιπτώσεις εκείνες που δεν έχει γίνει επιλογή σωστής ομοιοπαθητικής ουσίας. •