ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΑΝΙΑΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

της RAFFAELLA POMPOSELLI, Ιατρός, Ομοιοπαθητική Σχολή Βερόνας, Ιταλία

Από το περιοδικό Ομοιοπαθητική Ιατρική, τεύχος 2

Στις 3 Απριλίου 1992, 8.30 το απόγευμα, με κάλεσαν επειγόντως να εξετάσω μια ασθενή. Η θεία της μου διηγήθηκε ότι η ασθενής, περίπου στις 5.30 το απόγευμα, ήταν με τον φίλο της στο αυτοκίνητο κοντά στην λίμνη Κόμο.

Ξαφνικά αισθάνθηκε έξαψη, βάρος στο στήθος, φόβο ασφυξίας και αίσθηση ότι θα πάθει κρίση ξανά. Ήθελε να επιστρέψει αμέσως στο σπίτι και άρχισε να εκλιπαρεί για βοήθεια λέγοντας ότι θα της έλθει και άλλη κρίση ξανά. Είχε αίσθηση από βελόνες στα πόδια και τα χείλη της. Έπεσε κάτω κι άρχισε να τραβά τα μαλλιά της, να κτυπά το κεφάλι της κάτω, κλωτσούσε και δάγκωνε. Έσφιγγε τις γροθιές και τα δόντια της, μάζευε τα πόδια στην κοιλιά, κραύγαζε άγρια με κλειστά τα μάτια.

Γενικά ήταν τόσο βίαιη στις κινήσεις της, ώστε τέσσερις άνδρες δεν μπορούσαν να τη συγκρατήσουν, ενώ εκείνη προσπαθούσε να κτυπήσει το κεφάλι της στον τοίχο, τραβούσε τα μαλλιά της, κτυπούσε το κεφάλι της στον τοίχο και δάγκωνε τα άτομα που προσπαδοΰσαν να την κρατήσουν. Σε αυτήν την κατάσταση την έφεραν στο ιατρείο και στο μεταξύ έφθασε και ο ψυχίατρος, που ας σημειωδεί πιστεύει σταδερά στην Ομοιοπαθητική.

Κοίταξα στο repertory τα ακόλουδα συμπτώματα:

Mind: Fear suffocation, of
General: Air, open amel
Mind: Fear attacked, of being
Chest: Oppression
Extremities: Numbness tingling leg
Mind: Desire to bite
Mind: Delirium alternating with tetanic convulsions, lies on his back, knees and thighs flexed, hands joined
Mind: Striking himself knocking his head against wall and things
Mind: Delirium raging, raving violent, wild

Η μόνη δυναμοποίηση του Stramonium που είχα στο ιατρείο μου ήταν η 200 CH. Της έδωσα 10 σταγόνες κάθε δύο λεπτά και με την τέταρτη δόση άρχισε να ηρεμεί. Ένα τέταρτο αργότερα ήταν στα χέρια του φίλου της ήρεμη και οι τέσσερις άνδρες που τη συγκρατούσαν μπορούσαν να ξεκουραστούν.

Η ασθενής, 25 ετών, είχε περάσει 10 χρόνια νοσηλευόμενη περιοδικά σε ψυχιατρικά ιδρύματα σε όλη την Ιταλία. Πάντοτε χρειαζόταν τέσσερις ημέρες περίπου για να την ηρεμήσουν, δένοντας την και χορηγώντας της συνεχώς Valium και ενδοφλέβια Serenase, επειδή οι κρίσεις επανέρχονταν κάθε 4-5 ώρες.

Για περισσότερο από 10 ημέρες η ασθενής δεν είχε καμία κρίση και σε συνεννόηση με τον ψυχίατρο της αποφάσισε ν' ακολουθήσει συστηματικά την Ομοιοπαθητική για το χρόνιο πρόβλημα της.