Η δυσκοιλιότητα και η αντιμετώπιση της από την Ομοιοπαθητική

Από το περιοδικό Ομοιοπαθητική Ιατρική, τεύχος 39

Η δυσκοιλιότητα είναι ένα συνηθισμένο σύμπτωμα, ειδικά στο δυτικό αναπτυγμένο κόσμο. Αν και δύσκολα προσδιορίζεται επακριβώς, ορίζεται σαν συχνότητα κενώσεων λιγότερων των 3 ανά εβδομάδα. Ωστόσο αυτό δεν είναι επαρκές κριτήριο, γιατί πολλοί ασθενείς αναφέρουν φυσιολογικό αριθμό κενώσεων, αλλά παραπονιούνται για δυσκολία στις κενώσεις, σκληρά κόπρανα, αίσθημα πληρότητας στην κάτω κοιλία και αίσθημα ανεπαρκούς κένωσης.

Έτσι ένας συνδυασμός αντικειμενικών και υποκειμενικών κριτηρίων πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να προσδιοριστεί η δυσκοιλιότητα. Τα αίτια αναφέρονται συνοπτικά παρακάτω:

Γενικά αίτια: εγκυμοσύνη, ανεπαρκής λήψη φυτικών ινών, καθιστική ζωή, προχωρημένη ηλικία.
Μεταβολικά-ενδοκρινικά: σακχαρώδης διαβήτης (ζάχαρο), υποθυρεοειδισμός, πορφύρα, υπερασβεστιαιμία, υποκαλιαιμία.
Λειτουργικά: σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, ιδιοπαθής αργή μετάβαση.
Φάρμακα: οπιούχα, αντιόξινα, συμπληρωματικά Fe, αντικαταθλιπτικά, αντιχολινεργικά, αναστολείς διαύλων ασβεστίου.
Ψυχολογικά αίτια: κατάθλιψη, νευρογενής ανορεξία, καταπιεσμένη επιθυμία αφόδευσης.
Νόσοι του πεπτικού: Απόφραξη ή ψευδοαπόφραξη εντέρου, παθήσεις παχέος εντέρου (όπως Ca ή εκκολπομάτωση), νόσος Hirschprung, μεγάκολο, επώδυνες παθήσεις ορθού (όπως ραγάδες, θρόμβωση αιμορροΐδων), υπερτονία-ασυνέργια έξω σφυγκτήρα.
Νόσοι συνδετικού ιστού: συστηματικό σκληρόδερμα.
Νευρολογικά αίτια: αλλοιώσεις σπονδυλικής στήλης, νόσος Parkinson.
Ιδιοπαθής.

Είναι απαραίτητη η λήψη του ιστορικού για να καταγράψουμε λεπτομερώς τα συμπτώματα και την διάρκεια τους: έναρξη, συχνότητα-χαρακτήρας κενώσεων, συνωδά συμπτώματα, χρήση φαρμάκων, ψυχολογικό προφίλ.

Στη φυσική εξέταση ακολουθεί πλήρης κλινική εξέταση της κοιλιακής χώρας, της περινεϊκής και περιορθικής χώρας, δακτυλική εξέταση και έλεγχος του αντανακλαστικού του σφυγκτήρα.

Διαγνωστική προσπέλαση

Ο εργαστηριακός έλεγχος περιλαμβάνει γενική εξέταση αίματος και βασικό βιοχημικό έλεγχο, διάβαση παχέος εντέρου-ορθοσιγμοειδοσκόπιση-κολονοσκόπιση.

1. Η χρόνια, καθ' έξιν δυσκοιλιότητα δεν απαιτεί εκτεταμένο έλεγχο εφόσον ο ασθενής βρίσκεται σε καλή κατάστα ση υγείας. Η διάγνωση της αιτίας γίνεται εμφανής από το ιστορικό. Η φυσική εξέταση, ο εργαστηριακός και ενδοσκο πικός έλεγχος είναι χωρίς παθολογικά ευρήματα.

2. Η οξεία δυσκοιλιότητα απαιτεί εκτεταμένο και ενδελεχή έλεγχο, αφού όμως προηγουμένως αποκλειστεί η ενσφή νωση των κοπράνων, ιδιαίτερα σε κατακεκλιμένους ασθενείς και ηλικιωμένα άτομα.

Θεραπεία

Η συμπτωματική θεραπεία είναι εμπειρική και δεν υπάρχουν στοιχεία που τεκμηριώνουν μια συγκεκριμένη στρατηγική. Η αρχική θεραπευτική προσέγγιση είναι διαιτητική με έμφαση στην αύξηση της πρόσληψης των φυτικών ινών. Προσοχή γιατί οι ίνες αντεδείκνυνται σε αποφρακτικές αλλοιώσεις και σε μεγάκολο.

Τροφές πλούσιες σε ίνες είναι: δημητριακά, φρούτα , όσπρια, λαχανικά, ψωμί, χυμοί, ξηροί καρποί, μαρμελάδες, μελάσες κ.ά.

Επίσης συνιστάται η λήψη 2-3 λίτρων νερού ημερησίως, η άθληση, καθώς και η εκπαίδευση του εντέρου (ο ασθενής μόλις σηκώνεται το πρωί πίνει 2 ποτήρια νερό και περιμένει στην τουαλέτα 10-15 λεπτά). Σταδιακά το έντερο "εκπαιδεύεται" να κινητοποιείται μετά την πρωινή έγερση. Ακόμη ο ασθενής δεν θα πρέπει να καταπιέζει την επιθυμία για αφόδευση.

Δυστυχώς, ενώ η χρόνια δυσκοιλιότητα ανταποκρίνεται καλά στα παραπάνω μέτρα, οι περισσότεροι ασθενείς βρίσκουν ευκολότερη τη χρήση υπακτικών. Τα υπακτικά είναι φαρμακευτικοί παράγοντες με δράση παρόμοια με αυτή των φυτικών ινών. Τα υπόλοιπα υπακτικά φάρμακα (μαλακτικά, υπεροσμωτικοί παράγοντες, ερεθιστικά καθαρτικά, ενέματα, αλατούχα καθαρτικά) δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται μακροχρόνια λόγω των ανεπιθύμητων ενεργειών.

Ως συμπέρασμα η δυσκοιλιότητα είναι ένα πολύ συχνό σύμπτωμα. Ωστόσο δύναται να υποκρύπτει σοβαρές νόσους. Συνεπώς δυσκοιλιότητα που εμφανίζεται σε ηλικιωμένα άτομα, εναλλάσσεται με διάρροια, απώλεια βάρους, καταβολή σιδηροπενική αναιμία, ανορεξία, χρήζει εκτεταμένου ελέγχου για να αποκλείσουμε οργανικό νόσημα. Μόνο όταν κάτι τέτοιο αποκλειστεί μπορούμε να προχωρήσουμε στη συμπτωματική αντιμετώπιση.

Η διαφοροποίηση της Ομοιοπαθητικής από την συμβατική ιατρική ως προς την θεραπευτική αντιμετώπιση, οφείλεται στην διαφορετική προσέγγιση του ανθρώπινου οργανισμού. Η Ομοιοπαθητική ως μια ολιστική επιστήμη βασίζεται σε νόμους και αρχές που διέπουν την λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού, τόσο στην κατάσταση υγείας όσο και στην κατάσταση ασθένειας. Με βάση αυτούς τους νόμους και τις αρχές καθορίζεται η θεραπεία στηριζόμενη πάντα στα συμπτώματα που εμφανίζει ο ίδιος οργανισμός στην προσπάθεια του να απαλλαγεί από το νόσημα.

Με γνώση της ομοιοπαθητικής φαρμακολογίας και σωστή παρατήρηση - αξιολόγηση των συμπτωμάτων, οδηγούμεθα στην ανεύρεση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου, το οποίο είναι ένα και μοναδικό για τη συγκεκριμένη συμπτωματολογία. Η δυσκοιλιότητα σαν οντότητα εμφανίζει διαφορετικές εικόνες σε κάθε ασθενή και για το λόγο αυτό υπάρχει η δυνατότητα χρησιμοποίησης πολλών ομοιοπαθητικών φαρμάκων, διαφορετικών για κάθε ασθενή. Συνεπώς η θεραπεία δεν αφορά την ασθένεια, αλλά τον ασθενή.

Η δυσκοιλιότητα σε διάφορους ασθενείς θα θεραπευτεί με διαφορετικά φάρμακα παρόλο που αυτό φαίνεται παράδοξο. Γίνεται όμως γιατί η μοναδικότητα κάθε ανθρώπινου οργανισμού εκφράζει το κάθε νόσημα με τον δικό του μοναδικό τρόπο και αυτό αντιμετωπίζει η Ομοιοπαθητική. Ο ανθρώπινος οργανισμός λειτουργεί σαν σύνολο μοναδικό και αδιαίρετο, σώμα, ψυχή και διάνοια με ρυθμιστή τον αμυντικό μηχανισμό, παράγει σειρά συμπτωμάτων μόλις διαταραχθεί η ισορροπία του εξαιτίας ενός χ παράγοντα. Τα συμπτώματα μπορεί να αφορούν και τα 3 επίπεδα του οργανισμού και οι πληροφορίες που μας δίνονται μέσω των συμπτωμάτων και των συνδυασμών τους μας οδηγούν στην ανεύρεση του ενός και μοναδικού φαρμάκου για τον συγκεκριμένο ασθενή.

Η Ομοιοπαθητική θεραπευτική είναι φυσική, αποτελεσματική και μόνιμη. Επίσης ακίνδυνη διότι ακολουθεί την ίδια οδό που επέλεξε ο οργανισμός για την θεραπεία του ενισχύοντας τον σε αυτήν την προσπάθεια. Μικρές διαφορές και συνδυασμοί των διαφορών οδηγούν στο ατομικό φάρμακο, όπως ιδιαίτερα και μοναδικά εκφράζεται ο κάθε οργανισμός στα τρία επίπεδα του.

Η Ομοιοπαθητική θεραπεύει με το όμοιο φάρμακο.Η προσέγγιση του ασθενή είναι ολιστική και η θεραπεία του ατομική. Δεν υπάρχουν παρενέργειες και τα αποτελέσματα είναι μόνιμα. Παράλληλα ενισχύεται ο οργανισμός στο σύνολο του. Αναφερόμενοι στη νοσολογική οντότητα της δυσκοιλιότητας θα επιθυμούσαμε να τονίσουμε ότι η Ομοιοπαθητική είναι προέκταση και εξέλιξη της συμβατικής ιατρικής ως προς το θεραπευτικό μέρος.

Διαγνωστικά ακολουθεί την ίδια μεθοδολογία των σύγχρονων μεθόδων και των εξειδικευμένων εξετάσεων. Η πολυδιάστατη όμως ανθρώπινη οντότητα αντιμετωπίζεται διαφορετικά όσον αφορά την θεραπευτική. Λεπτές εκφάνσεις της νόσου και ιδιοσυγκρασιακές διαφορές αξιολογούνται λεπτομερέστερα και ενισχύονται οι ίδιες οι δυνατότητες του οργανισμού. Δεν καταστέλλονται τα συμπτώματα, αντίθετα προωθείται αυτή η προσπάθεια του οργανισμού, η οποία μέσω των συμπτωμάτων επιδιώκει την ισορροπία του κάτω από την επίδραση των βλαπτικών παραγόντων.

Υπ' αυτή την έννοια η Ομοιοπαθητική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και προληπτική ιατρική, διότι μπορεί να θεραπεύσει τον ασθενή πριν εγκατασταθεί επίσημα η νόσος. Μικρές διαταραχές σε πρώιμα στάδια υποδεικνύουν το φάρμακο που θα αναστρέψει την προϊούσα εξέλιξη. Συμπερασματικά η Ομοιοπαθητική μπορεί να θεραπεύσει μόνιμα και ήπια ιδιαίτερα τα νοσήματα που βρίσκονται στα αρχικά στάδια.