Πρόληψη υγείας της πρώτης παιδικής ηλικίας με Ομοιοπαθητική Ιατρική

Αναμφίβολα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα η αναζήτηση Ομοιοπαθητικής πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης, από τους ασθενείς, έχει αυξηθεί με γεωμετρικούς ρυθμούς. Οι βασικοί λόγοι για αυτή την αύξηση είναι, αφενός τα πολύ καλά θεραπευτικά αποτελέσματα που καταγράφονται στα ομοιοπαθητικά ιατρεία καθημερινά, αφετέρου η έξοδος από την εσωστρέφεια που έχει επιδείξει η Ελληνική Ομοιοπαθητική Ιατρική κοινότητα. Η υιοθέτηση του εκπαιδευτικού προγράμματος από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, τα επιτυχημένα συνέδρια της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής και η επιτυχής παρουσία των μελών του Δ.Σ. σε Ιατρικά συνέδρια, η άσκηση Ομοιοπαθητικής σε Κέντρο Κεφαλαλγίας Δημόσιου Νοσοκομείου, οι τρεις διδακτορικές διατριβές και δύο διπλωματικές εργασίες σε Πανεπιστημιακά ιδρύματα, όλα αυτά καταδεικνύουν με το πιο σαφή τρόπο ότι το μέλλον της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στην Ελλάδα προδιαγράφεται ευοίωνο με δεδομένες βέβαια τις δυσκολίες που ανακύπτουν σε κάθε βήμα. Τα ισχυρά θεραπευτικά αποτελέσματα των, μάχιμων κλινικά, ομοιοπαθητικών ιατρείων οφείλονται αφενός στη διατήρηση στην Ελλάδα, κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό, της άσκησης Ομοιοπαθητικής από διπλωματούχους ιατρούς- γεγονός που είναι και απαίτηση των ασθενών- αφετέρου στη σύγχρονη διδασκαλία του Γ. Βυθουλκα, ο οποίος με την ανάλυση των επιπέδων υγείας του ασθενούς, θέτει και τις μελλοντικές βάσεις άσκησης Νοσοκομειακής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. Ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών που προσφεύγουν στα ομοιοπαθητικά ιατρεία όλης της χώρας, είναι αυτό της βρεφικής και παιδικής ηλικίας. Όλο και περισσότεροι γονείς εμπιστεύονται την πρόληψη και τη θεραπεία των παιδιών τους σε ομοιοπαθητικούς ιατρούς, κυρίως συστημένοι από άλλους γονείς, που έχουν ήδη δει τα ευεργετικά αποτελέσματα αυτής της θαυμαστής θεραπευτικής στα δικά τους παιδιά. Επίσης τελευταία, βάσει επίσης των συστάσεων αυτών ή και ύστερα από άλλου είδους ενημέρωση (διαδίκτυο, ΜΜΕ) πολλοί γονείς προσφεύγουν στα ομοιοπαθητικά ιατρεία, προκειμένου να καταγραφεί το ιστορικό των παιδιών τους, ώστε να έχουν την απαιτούμενη πρόληψη υγείας από πλευράς Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, σε συνεργασία πάντα με την κλασική παιδιατρική. Τελευταία πολλοί παιδίατροι που δεν έχουν εκπαιδευτεί στην Ομοιοπαθητική, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τα ευεργετικά προληπτικά και θεραπευτικά αποτελέσματα της. Οι γονείς όλο και περισσότερο, αισθάνονται έτοιμοι να «παραδεχτούν» στον καλό κλασικό παιδίατρο, ότι παράλληλα βλέπει τα παιδιά τους και ένας Ομοιοπαθητικός συνάδελφος τους. Επειδή η χρήση χημικών -ιδιαίτερα αντιβιοτικών και εισπνεομένων βρογχοδιασταλτικών και κορτικοοτεροειδών- μειώνεται στατιστικά εντυπωσιακά στην ομάδα παιδιών που έχουν Ομοιοπαθητική κάλυψη, η διαφορά αυτή είναι τόσο εμφανής που δύσκολα αφήνει αδιάφορο έναν καλό κλασικό παιδίατρο. Το επίθετο καλός εδώ πρέπει να χρησιμοποιηθεί με την ε'ννοια της ελάχιστης δυνατής, άδικα, αρνητικής προκατάληψης. Στο άρθρο αυτό θα σκιαγραφήσουμε τις βασικές αρχε'ς που διέπουν την άσκηση Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στη βρεφική και παιδική ηλικία σε επίπεδο πρόληψης και θεραπείας. Για την καλύτερη κατανόηση των πληροφοριών από μη ειδικούς, η καταγραφή θα γίνει με υποκεφάλαια.

1. Η Ομοιοπαθητική Ιατρική εφαρμόζεται σε όλες τις ηλικίες, στα νεογνά, τα βρέφη στα παιδιά, και στην ενδομήτρια ζωη.

Δεν προκαλεί εθισμό και δεν έχει παρενέργειες. Ως μοναδική παρενέργεια της χρήσης Ομοιοπαθητικής, θα μπορούσε να θεωρηθεί η καθυστέρηση της θεραπείας και άρα η εξέλιξη της νόσου σε παιδιά με χαμηλά επίπεδα υγείας, που πάσχουν από μία χρόνια εκφυλιστική νόσο. Για να συμβεί αυτό απαιτείται ο ατυχής συνδυασμός, αφενός μεν χορήγησης λάθους ομοιοπαθητικού φαρμάκου, που δεν έχει δράσει, αφετέρου δε, κακής αξιολόγησης της φυσικής εξέλιξης της νόσου του παιδιού. Ασφαλιστική δικλείδα σε αυτή την περίπτωση είναι η καλή εκπαίδευση του ομοιοπαθητικού ιατρού τόσο στην Ομοιοπαθητική και στη θεωρία των επιπέδων υγείας, όσο και στην Κλασική Ιατρική. Η συμβουλή του ειδικού παιδιάτρου εδώ, απαιτείται σε περίπτωση που το νόσημα εμπίπτει σε κάποια Παιδιατρική υποειδικότητα.

2. Η πρόληψη της παιδικής ηλικίας με την Ομοιοπαθητική, ξεκινά με τη θεραπεία των γονέων πριν τη σύλληψη. Πράγματι η αφαίρεση των νοσηρών προδιαθέσεων των γονέων και η σταθεροποίηση τους με μία ομοιοστατική κατάσταση σωματικής και ψυχικής υγείας μέσω της Ομοιοπαθητικής συντελεί στην γέννηση υγιών παιδιών. Περί του θέματος «Πώς γεννιούνται υγιέστερα παιδιά» έχει αναφερθεί διεξοδικά ο Γ. Βυθούλκας στο βιβλίο του Ομοιοπαθητική - η Ιατρική για τη Νέα Χιλιετία. Επίσης η αντιμετώπιση πολλών ιατρικών συμβαμάτων στην έγκυο γυναίκα με την Ομοιοπαθητική, μειώνει ή αναιρεί τη χρήση χημικών σκευασμάτων που θα μπορούσαν να βλάψουν το κύημα. Οι γαστρεντερικές διαταραχές της κύησης και οι λοιμώξεις κατέχουν την πρώτη θέση στα νοσήματα για τα οποία έγκυες γυναίκες προσφεύγουν επιτυχώς στο ομοιοπαθητικό ιατρείο.

3. Η Ομοιοπαθητική μπορεί να εφαρμοστεί με επιτυχία ααν συμπληρωματική μέθοδος κατά τη διάρκεια του τοκετού.

Σε πολλά μαιευτήρια του εξωτερικού δίνεται αυτή η δυνατότητα, ενώ στην Ελλάδα η εμπειρία προέρχεται είτε από λίγους γυναικολόγους - μαιευτήρες που έχουν εκπαιδευτεί σχετικά, είτε από την χορήγηση θεραπευτικής αρωγής από τον ομοιοπαθητικό ιατρό που ήδη παρακολουθούσε την έγκυο γυναίκα και ενωρίτερα. Οι πιο συχνές παρεμβάσεις της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής κατά τη διάρκεια του τοκετού αφορούν στην υποβοήθηση των εξωθήσεων - φάρμακα όπως το Caullophyllum και η Cimisifuga, ενώ έχουν σημειωθεί αρκετά περιστατικά αλλαγής σε κεφαλική προβολή εμβρύων που έρχονταν με ισχιακή προβολή, ύστερα από τη χορήγηση Ομοιοπαθητικού φαρμάκου (κυρίως Pulsatilla).

4. Η χορήγηση ομοιοπαθητικών φαρμάκων είναι τελείως ασφαλής σε νεογνά από τις πρώτες κιόλας ημέρες της ζωής τους. Στο σημείο αυτό θα κάνουμε μερικές ζωτικής σημασίας παρατηρήσεις σχετικά με την καλή υγεία των νεογνών.

Α. Αναμφίβολα ο θηλασμός αποτελεί την ακρογωνιαία λίθο στην πρόληψη και την καλή υγεία, σωματική και ψυχική του νεογνού. Δυστυχώς σήμερα, η προσφορά του μητρικού γάλακτος όχι μόνο δεν υπερτονίζεται από τους ιθύνοντες, (τι έγιναν άραγε οι αφίσες που προέτρεπαν στο θηλασμό τις νέες μητέρες στα μαιευτήρια;), αλλά χωρίς να φανεί υπερβολικό συχνά αποτρέπεται. Μία νέα μητέρα που δεν είναι εκπαιδευμένη ή αρκούντως πληροφορημένη κινδυνεύει να χάσει τη δυνατότητα να προσφέρει αυτό το δώρο ζωής στο νεογνό της, για λόγους που συζητείται εάν είναι επιστημονικοί ή όχι. Δυστυχώς η προώθηση της διαφήμισης των παιδικών τεχνητών γαλάτων έχει τόσο πολύ διεισδύσει στο σύστημα των μαιευτηρίων, ειδικότερα των ιδιωτικών, που συντελεί πολλές φορές και καθορίζει ανεπανόρθωτα την υγεία των μικρών νέων ανθρώπων που γεννιούνται μαζικά εκεί. Μία μητέρα πρέπει να ζητήσει επίμονα και αρκετές φορές από την προϊστάμενη του ορόφου, ότι απαιτεί αποκλειστικό θηλασμό, καθώς επίσης να διεκδικήσει επίμονα να έχει το νεογνό κοντά της κάθε φορά που κλαίει, αλλιώς είναι απόλυτα βέβαιο ότι αυτό θα θραφεί με τεχνητό γάλα αρκετές φορές την ώρα που είναι μακριά από την μητέρα. Το νεογνό μαθαίνει την γλυκιά γεύση του γάλακτος αυτού, συχνά χάνει την δυνατότητα να θραφεί με το πρωτόγαλα της μητέρας που είναι πλούσιο σε αντισώματα, και παράλληλα μαθαίνει στην ευκολία του μπουκαλιού και όχι στις απαιτούμενες θηλαστικές κινήσεις. Αυτές είναι απαραίτητες γιατί διεγείρουν την παραγωγή γάλακτος από το μαστό μέσω της έκκρισης προλακτίνης, ενώ ταυτόχρονα συντελούν και στην γρηγορότερη αποκατάσταση της μήτρας της μητέρας. Τελευταία παρατηρείται στην Ελλάδα το φαινόμενο όλο και περισσότερες νέες μητέρες στο ιατρείο να αναφέρουν ότι δεν είχαν γάλα, ή ότι το παιδί δεν μπορούσε να πιάσει σωστά τη θηλή με αποτέλεσμα τη χορήγηση τεχνητού γάλακτος από την αρχή, και σταδιακά τη μείωση και γρήγορη διακοπή του θηλασμού. Όταν αναλύσει μία, μία κανείς τις περιπτώσεις οδηγείται αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η μητέρα είτε δεν ενθαρρύνθηκε, είτε δεν εκπαιδεύτηκε ή ακόμα χειρότερα αποτράπηκε από τη διαδικασία. Δυστυχώς υπήρξαν και μεμονωμένα περιστατικά παιδιάτρων που ενίσχυσαν αυτή την αποθάρρυνση. Η Ομοιοπαθητική μπορεί να συντελέσει σημαντικά στη διατήρηση του θηλασμού, όπου πραγματικά υπάρχει μείωση του γάλακτος. Επίσης αντιμετωπίζει αποτελεσματικά και γρήγορα τις μαστίτιδες που είναι ένας συχνός ιατρικός λόγος διακοπής θηλασμού.

Β. Ένα συχνό πρόβλημα που παρατηρείται στα νεογνά ύστερα από τη χορήγηση τεχνητού γάλακτος είναι η έντονη δυσκοιλιότητα, που οφείλεται εν πολλοίς στην ενισχυμένη σύσταση αυτού. Η κατάσταση αυτή ποικίλλει σε σοβαρότητα διότι κυμαίνεται από απλή μείωση των καθημερινών κενώσεων, μέχρι και πλήρη κατακράτηση κοπράνων λόγω του έντονου πόνου που βιώνουν τα βρέφη ύστερα από κάποιο διάστημα δυσκοιλιότητας. Κάποιες φορές μπορεί να παρατηρηθεί μέχρι και ψυχοκινητική καθήλωση της εξέλιξης του βρέφους, με έντονη κατακράτηση κοπράνων, αναγκαστική χορήγηση κλυσμάτων. Στο ιατρείο έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις βρεφών με βραδυψυχισμό και δυσκοιλιότητα που χρειάστηκαν βαθιά φάρμακα, όπως το Alumina, για να αποκατασταθούν, και επρόκειτο για περιπτώσεις που, από την ψυχοκινητική εξέλιξη και την παθολογία του φαρμάκου γνωρίζουμε ότι θα μπορούσαν να οδηγηθούν σε σύνδρομα σχετιζόμενα με αυτισμό. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μία έμμεση παθοφυσιολογική σχέση της χρόνιας τεχνητής δυσκοιλιότητας και της ψυχοκινητικής καθήλωσης που αφορά αφενός τη διαταραχή της φυσιολογικής χλωρίδα του εντέρου, αφετέρου την επίδραση στην αναλογία των κυττάρων Τ helpersl και Τα helpers2. Η χορήγηση τοι» απαιτούμενου ομοιοπαθητικού φαρμάκου σε όσον το δυνατό πιο πρώιμα στάδια εμφάνισης αυτών των διαταραχών αναδεικνύεται καθοριστική για τη συνολική εξέλιξη της υγείας του παιδιού.

Γ. Μία επίσης καθοριστική δράση της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στα νεογνά και βρέφη είναι η αντιμετώπιση των πρώτων λοιμώξεων. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθούμε στο γεγονός ότι, στην Ελλάδα παρατηρείται να είναι πολύ πιο αβασάνιστη η χορήγηση αντιβιοτικών φαρμάκων. Η άγνοια και ο φόβος των γονέων, καθώς και η ανάγκη για γρήγορη και άμεση αντιμετώπιση του περιστατικού, συντελούν συχνά στη χορήγηση αντιβιοτικών φαρμάκων κατά τη διάρκεια των πρώτων ιογενών λοιμώξεων, που θα όφειλαν να αντιμετωπιστούν αλλιώς. Η διατήρηση όμως της φυσιολογικής χλωρίδας και άμυνας του οργανισμού, είναι αυτή που θα συντελέσει μακροπρόθεσμα στην καλή υγεία του παιδιού. Η αντιμετώπιση των πρώτων λοιμώξεων καθορίζει καταλυτικά και την αντιμετώπιση των επόμενων. Σε ένα παιδί που του έχει χορηγηθεί αντιβίωση στην πρώτη ιογενή ωτίτιδα, αυξάνονται γεωμετρικά οι πιθανότητες να ξανακάνει ωτίδιδα λόγω της διαταραχής της χλωρίδας. Παράλληλα οι επόμενες ωτίτιδες είναι πιο πιθανό να είναι βακτηριδιακής αιτιολογίας, λόγω αυτής της διαταραχής και να απαιτούν ακόμα περισσότερο τη χρήση αντιβιοτικών. Το ί διο συμβαίνει με τη χορήγηση κοτρικοστεροειδών στην πρώτη ιογενή λαρυγγίτιδα. Η δεύτερη λαρυγγίτιδα θα είναι πιο σοβαρή και θα είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί χωρίς κορτικοοτεροειδή, ενώ οι επόμενες θα απαιτούν άμεση χορήγηση αυτών. Η διαδικασία αυτή αναιρείται με την άμεση έγκαιρη χορήγηση του απαιτούμενου ομοιοπαθητικού φαρμάκου από την πρώτη κιόλας λοίμωξη. Η ενίσχυση και η εκπαίδευση του ανοσοποιητικού συστήματος του βρέφους που συντελείται κατά τη διάρκεια της Ομοιοπαθητικής θεραπείας, οδηγεί στην μακροχρόνια αποφυγή των υποτροπιαζουσών λοιμώξεων. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση της πρώτης ωτίτιδας, λαρυγγίτιδας ή άλλης λοίμωξης στην βρεφική ηλικία με την Ομοιοπαθητική θεραπεία, μειώνει δραματικά την πιθανότητα επανεμφάνισης της. Η διαδικασία αυτή απαιτεί βέβαια καλή γνώση της Ιατρικής και Παιδιατρικής Επιστήμης.

Τελειώνοντας θα αναφερθούμε σε μερικές παρατηρήσεις και κατευθυντήριες οδηγίες προς τους γονείς σχετικά με την πρόληψη των νεογνών και βρεφών.