Ομοιοπαθητική και διαταραχές μάθησης

Σε μια εποχή όπου η επιτυχία ενός ανθρώπου καθορίζεται από την οικονομική ευημερία και κοινωνική προβολή, τα παιδιά βιώνουν τεράστιες πιέσεις στο να ανταποκριθούν σε αυτές τις υπερβολικές απαιτήσεις.

Όλη η εκπαίδευση στηρίζεται στον ακρωτηριασμό του συναισθήματος και στην υπερβολική νοητική ανάπτυξη, που εξαναγκάζει τα παιδιά να αποστηθίζουν άπειρο όγκο πληροφοριών, ξένες γλώσσες, Η/Υ, χωρίς να έχουν ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι, άσκηση, κοινωνικές συναναστροφές ή ακόμα και να ερωτευθούν στην εφηβεία. Η έννοια της ολόπλευρης σωματικής, συναισθηματικής και πνευματικής ανάπτυξης των νέων είναι ανύπαρκτη στην εκπαίδευση.

Έτσι είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο καλοί μαθητές να αποδιοργανώνονται από το άγχος των εξετάσεων και να μη μπορούν να αποδώσουν με βάση τις δυνατότητες τους ή να πέφτουν σε κατάθλιψη μετά από μια αποτυχία. Αλλοι κλείνουν ερμητικά τα φύλλα της καρδιάς τους και αρνούνται να επικοινωνήσουν με τους συνομηλίκους τους, να πάνε σε πάρτυ, να κάνουν παρέες.

Στον αντίποδα είναι τα υπερκινητικά παιδιά που υποφέρουν από διάσπαση προσοχής και που δεν μπορούν να εστιασθούν στο διάβασμα τους, βιώνοντας έτσι το συναίσθημα ότι είναι παρείσακτοι σε σχέση με τα υπόλοιπα.

Το μεγαλείο της ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ! ως ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ είναι ότι θεωρώντας τον άνθρωπο ως ενιαίο σύνολο, που δρα σε τρία επίπεδα (σωματικό-συναισθηματικό-πνευματικό), ενισχύει τον αμυντικό μηχανισμό και αποκαθιστά τη διαταραχή, όπου είναι εντοπισμένη. Έτσι ο υγιής άνθρωπος βιώνει ένα καταπληκτικό αίσθημα ευεξίας και ενότητας με τους συνανθρώπους και με το σύμπαν ολόκληρο. Γίνεται δημιουργικός για τον εαυτό του και την κοινωνία. Οι καταπληκτικές εφαρμογές της Ομοιοπαθητικής φαίνονται στα παρακάτω παραδείγματα εφήβων, οι οποίοι είχαν τρομακτικές δυσκολίες στη μελέτη και στην ενσωμάτωση τους στην κοινωνία.

ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Α'

Νέος 20 χρονών προσήλθε στις 28-6-02 γιατί δεν μπορούσε να διαβάσει στο Πανεπιστήμιο. Είχε περάσει με επιτυχία στις εξετάσεις των πανελληνίων, αλλά δεν μπορούσε να διαβάσει για δυο χρόνια στη σχολή του. «Δεν έχω όρεξη για διάβασμα. Δεν μου αρέσει η σχολή μου, αισθάνομαι ότι έχω "μπουχτίσει" από τα πάντα. Δεν μπορώ να αυτοσυγκεντρωθώ. Δεν μπορώ να αποφασίσω ούτε για το τι παντελόνι θέλω να βάλω. Αναβάλλω συνεχώς ότι έχω να κάνω, ακόμα και να περιποιηθώ τον εαυτό μου».

Ήταν ένα κλειστό παιδί που δεν μπορούσε να κάνει παρέες. «Δεν έχω διάθεση για παρέες, φοβάμαι μήπως με κοροϊδεύουν για την ακμή μου. Δεν μπορώ να πλησιάσω κοπέλες. Δεν έχω καθόλου αυτοπεποίθηση. Αγχώνομαι να πλησιάσω μια κοπέλα λόγω της εμφάνισης μου. Δεν βρίσκω τι να πω στους φίλους μου. Αισθάνομαι ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι από μένα, τα βλέπω όλα μαύρα. Πάω να εξετασθώ και παθαίνω black out με αποτέλεσμα να δώσω λευκή κόλλα. Το μυαλό μου είναι άδειο».

Ο νέος φαινόταν ότι υπέφερε πάρα πολύ λόγω της έλλειψης αυτοπεποίθησης και αυτοσυγκέντρωσης. Ήταν αποδιοργανωμένος από το άγχος, καθώς μιλούσε για τον εαυτό του. Είχε έντονη ακμή στο πρόσωπο με φλύκταινες και ουλές. «Μένω όλη μέρα σπίτι. Η μοναδική μου παρέα είναι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι θυμώνω με ασήμαντες αφορμές (π.χ. γιατί δεν βρίσκω κάποιες σημειώσεις) και βρίζω».

Ο πιο έντονος φόβος του ήταν ότι θα αποτύχει στο Πανεπιστήμιο και στη ζωή γενικότερα. Ο ύπνος του ήταν πολύ διαταραγμένος και δεν μπορούσε να ξεκουραστεί από την ένταση. Από διατροφή επιθυμούσε γλυκά και πικάντικα. Ζεσταινόταν, προτιμούσε το μπάνιο χλιαρό. Η σεξουαλική διάθεση ήταν ανύπαρκτη.

Στηριζόμενη στα στοιχεία: α) έλλειψη αυτοπεποίθησης, β) αναποφασιστικότητα, γ) ξεχνά και βρίσιμο, χορηγήθηκε στο νέο μια δόση Anacardium 1M-10M αντίστοιχα.

Στον επανέλεγχο μετά από 2 μήνες (15-8-02), η πορεία ήταν θεαματική. Η ακμή ήταν σαφώς χειρότερη, καθώς είχαν αυξηθεί οι φλύκταινες και η εκροή πύου. Η αυτοπεποίθηση του όμως ήταν σαφώς βελτιωμένη. «Δεν έχω το χειρότερο πρόσωπο στον κόσμο. Έχω αρχίσει να διαβάζω και να δίνω εξετάσεις στα μαθήματα με επιτυχία χωρίς να παθαίνω black out. Έχω αρχίσει να βγαίνω από το σπίτι μου. Πήγα για πρώτη φορά σε φοιτητικό πάρτυ, όπου γνώρισα μια κοπέλα, αλλά ατύχησα».

Το τελευταίο το είπε με πόνο ψυχής και σαφώς προβληματισμένος, αλλά αισθητά πιο αισιόδοξος από το παρελθόν. «Συνεχίζω να βρίζω, αλλά λιγότερο».

Ήρθε πάλι στις 15-1-04 (μετά από 1,5 χρόνο). Ήταν αγνώριστος, το πρόσωπο του δεν είχε ούτε μια φλύκταινα, κάποιες παλιές ουλές φαίνονταν αμυδρά. Είχε δώσει κατατακτήριες εξετάσεις σε μια άλλη σχολή που του άρεσε και είχε περάσει με επιτυχία. Ενδιάμεσα είχε κάνει σχέση με μια κοπέλα, με την οποία ήταν πολύ ερωτευμένος. Πριν από 2 μήνες όμως άρχισε πάλι να μη μπορεί να αυτοσυγκεντρωθεί στο διάβασμα και να ξεχνά. Πήγαινε σε ένα δωμάτιο να φέρει κάτι και ξεχνούσε τι έψαχνε. Το βρίσιμο ήταν έντονο (περπατούσε και όταν σκόνταφτε, έβριζε).

Καθώς είχε πλήρη υποτροπή με επανεμφάνιση των αρχικών συμπτωμάτων, επαναλήφθηκε το Anac 1Μ-10Μ αντίστοιχα. Από την μητέρα του μαθαίνω (10-11-04) τα καταπληκτικά του νέα. Είναι πολύ αυτοσυγκεντρωμένος. Έχει εξαιρετική πορεία στη σχολή του και είναι πολύ κοινωνικός. Συζεί από 2μήνου με την φίλη του. Η ΥΓΕΙΑ στο αποκορύφωμα σε όλα τα επίπεδα.

ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Β'

Νέος 15 χρονών προσήλθε για αλλεργική ρινίτιδα στις 15-8-03, που τον βασάνιζε προ 3ετίας. Είχε έντονα φτερνίσματα κυρίως τις πρωινές ώρες, με υδαρή ρινική έκκριση και κίτρινη απόχρεμψη.

Ήταν ένας κλειστός έφηβος, που μετά από αρκετή ώρα παραδέχθηκε ότι «δεν μπορώ να επικοινωνήσω. Δεν βγαίνω έξω να παίξω με φίλους μου. Κάθομαι στο σπίτι με το play station. Έπαθα black out στις εξετάσεις σε τρία μαθήματα, όπου ήμουν καλός. Έτρεμα από φόβο. Είχα διάρροιες και συχνουρία μια μέρα πριν τις εξετάσεις». «Πήγαινε στο σχολείο άσπρος σαν πανί», εξομολογήθηκε η μητέρα του φανερά προβληματισμε'νη. «Το φτέρνισμα τον πιάνει κάθε φορά που πηγαίνει να πει μάθημα ή όταν πρέπει να αντιμετωπίσει κάποιον (καθηγητές). Τώρα τον έχει ξαναπιάσει γιατί θα πάει στην Αγγλία (σε ανταλλαγές μαθητών) και αγχώνεται πως θα τα καταφέρει σε ξένο περιβάλλον. Κάθε φορά που αγχώνεται παθαίνει διάρροια και συχνουρία. Φοβάται τον πατέρα του, ο οποίος είναι εξαιρετικά επικριτικός (τον διορθώνει ακόμη και για τον τρόπο που τρώει). Φοβάται την κριτική των άλλων και μιλά κομπιασμένα».

«Σκέφτομαι ότι θα κολλήσω, καθώς μιλώ και αισθάνομαι ανασφάλεια, όταν πρέπει να αντιμετωπίσω κάποιον». Φοβάται να πει ποίημα σε σχολική γιορτή, ότι η καρδιά του θα σταματήσει από το άγχος. Έχει σημαντική βελτίωση του άγχους με την ούρηση. Στο τομέα της διατροφής έχει έντονη επιθυμία για κρέας και γλυκά. Η δίψα ήταν πολύ περιορισμένη. Γενικά ζεσταινόταν, ενώ στις κρίσεις άγχους γινόταν κάθιδρος. Στη συνέντευξη μιλούσε κομπιασμένα και με φανερό τρακ για τα προβλήματα του.

Συνδυάζοντας: α) άγχος εξετάσεων, που συνοδεύεται από διάρροια και συχνουρία, β) τρακ σκηνής, γ) βελτίωση των προβλημάτων με την ούρηση και δ) έλλειψη δίψας, χορηγήθηκε μια δόση Gelsenium 1M - 10M αντίστοιχα.

Στον επανέλεγχο μετά από 2 μήνες (10-11-03) υπήρχε σημαντική βελτίωση των ψυχικών προβλημάτων. Αισθανόταν πιο ήρεμος, συμμετείχε στην τάξη χωρίς να κομπιάζει και να φτερνίζεται. Η αλλεργική ρινίτιδα είχε επιδεινωθεί 20 μέρες αρχικά με σταθερή βελτίωση στη συνέχεια. Δεν πάθαινε συχνουρία ή διάρροια από το άγχος. Αρχιζε να αντιμετωπίζει ακόμα και την κριτική του πατέρα του και να υποστηρίζει τον εαυτό του. Δεν φτερνίζεται σε ξένο περιβάλλον . Μετά από ένα χρόνο από την αρχική εξέταση, εμφάνισε υποτροπή συμπτωμάτων (φτέρνισμα, διάρροια, συχνουρία). Μετά την περίοδο των επικείμενων εξετάσεων χορηγήθηκε ξανά μια δόση Gels 1M-10M αντίστοιχα.

Την επόμενη χρονιά ήταν η πρώτη φορά που το παιδί δεν είχε αλλεργική ρινίτιδα το φθινόπωρο και δεν αγχώθηκε στο σχολείο.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η ΚΛΑΣΙΚΗ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ χορηγώντας ένα και μόνο φάρμακο, το οποίο χορηγείται με βάση το σύνολο των συμπτωμάτων, δρα ουσιαστικά στον οργανισμό, αποκαθιστώντας όχι μόνο σωματικές διαταραχές, όπως οι αλλεργίες ή η ακμή, αλλά και καθαρίζοντας το μυαλό και την ψυχή. Έτσι ο νέος οργανισμός και κάθε άνθρωπος απολαμβάνει την ευτυχία και ελευθερία, που είναι ο στόχος της ύπαρξης μας.

Της Αθηνάς Ξανθάκου, Παιδιάτρου - Ομοιοπαθητικού
Από το περιοδικό Ομοιοπαθητική Ιατρική, τεύχος 32