Καταθλιπτική συνδρομή με τάσεις αυτοκτονίας

και η Ομοιοπαθητική αντιμετώπιση της

Με αφορμή την δυσάρεστη είδηση για το τραγικό τέλος του εφοπλιστή Π. Σφηνιά έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να ασχοληθούμε με το θέμα της κατάθλιψης και της αυτοκτονίας, όπως το αντιμετωπίζει η Ομοιοπαθητική.

Χωρίς αμφιβολία, ο αυτόχειρας εξ αιτίας των τρομακτικών πιέσεων και stress που πέρασε, μπήκε σε μια παθολογική κατάσταση για την οποία η μόνη διέξοδος ήταν η αυτοκτονία.

Το μεγάλο ερώτημα για κάθε έναν που θα βρισκόταν στη θέση του είναι: Θα μπορούσε να είχε σωθεί εάν ακολουθούσε Ομοιοπαθητική αγωγή;

Αυτό δεν μπορεί να το πει κανείς με βεβαιότητα εκ των υστέρων. Εκείνο όμως που θα μπορούσε να ειπωθεί είναι ότι η Ομοιοπαθητική έχει μέχρι σήμερα προλάβει πολλά τέτοια περιστατικά ανθρώπων με κατάθλιψη, που η σκέψη τους γυρνούσε συνεχώς στην αυτοκτονία.

Πώς επιτυγχάνει κάτι τέτοιο η Ομοιοπαθητική; Το επιτυγχάνει γιατί έχει φάρμακα που ανταποκρίνονται στην ολοκληρωμένη εικόνα μιας ψυχοπαθολογίας ενός ατόμου και όχι μόνο στην πάθηση (στην προκειμένη περίπτωση την κατάθλιψη.) Η Ομοιοπαθητική έχει καταφέρει αυτό που ισχυρίζεται άτι θα καταφέρει στο μέλλον η Γενετική: Να βρει και να σας χορηγήσει το προσωπικό σας φάρμακο.

Το φάρμακο αυτό, που θα ισχυροποιήσει τον αμυντικό μηχανισμό και επομένως ο οργανισμός θα αντισταθεί σε ισχυρά στρες, που διαφορετικά θα το κατέβαλαν.

Παρακάτω παραθέτουμε την ομοιοπαθητική ψυχογραφία ενός τέτοιου φαρμάκου, του Aurum Metallicum που ανταποκρίνεται σε ένα άτομο που είναι υποψήφιο για αυτοχειρία. Το κείμενο είναι γραμμένο πριν πολλά χρόνια και περιέχεται στον τρίτο τόμο της 16τομης Φαρμακολογίας Materia Medica Viva του κ. Γ.Βυθούλκα.

«Τα άτομα που χρειάζονται αυτό το φάρμακο είναι φιλόδοξα και εργάζονται πολύ σκληρά για να επιτύχουν την άνοδο τους... Γι'αυτά τα άτομα η επιτυχία πρέπει να είναι κυρίως οικονομική. Παρά το γεγονός ότι είναι ανταγωνιστικοί έχουν μεγάλη ευαισθησία.. Λόγω αυτής της ευαισθησίας και ακόμη επειδή είναι πολύ υπεύθυνοι στις υποχρεώσεις τους, αν βρεθούν αντιμέτωποι με μια σοβαρή οικονομική αποτυχία δεν μπορούν να ανταποκριθούν δεν έχουν τη δυνατότητα διεξόδου. Δεν μπορούν να ανεχθούν την πιθανότητα της οικονομικής κατάρρευσης ή πτώχευσης, αλλά κυρίως δεν αντέχουν το γεγονός ότι θα θεωρηθούν αναξιόπιστοι από τους άλλους, ή ότι έχουν εκπέσει στην εκτίμηση των συνεργατών τους. Αισθάνονται ότι με κανένα τρόπο δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μια ολοκληρωτική οικονομική αποτυχία. Εάν αυτό συμβεί δεν θέλουν να ζήσουν πια, θέλουν να εγκαταλείψουν αυτό τον κόσμο. Τους φαίνεται αδύνατο να ξαναχτίσουν απ το μηδέν αυτό που είχαν πετύχει. Έτσι, μπαίνουν σε τόσο βαθιά κατάθλιψη και η μοναδική τους σκέψη και επιθυμία είναι να φύγουν από αυτό τον κόσμο.

Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι κάτω από αυτή την απελπισία η σκέψη τους τριγύριζα συνεχώς στην αυτοκτονία, αλλά με έναν τρόπο συγκεκριμένο: πηδώντας από μεγάλο ύψος».

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο ταιριάζει η εικόνα της ψυχοπαθολογίας του φαρμάκου αυτού με τις συμπτώσεις, αλλά και με την ψυχική εικόνα του Παντελή Σφηνιά, έτσι όπως φάνηκε μέσα από τα ΜΜΕ. Εάν επομένως ελάμβανε αυτό το ομοιοπαθητικό φάρμακο κατά πάσα πιθανότητα δεν θα πηδούσε στο κενό.

Εδώ έχει ενδιαφέρον να παραθέσουμε την μαρτυρία μιας άλλης μεγάλης Ομοιοπαθητικού γιατρού, που υπήρξε και η γιατρός της Βασιλικής οικογένειας της Αγγλίας, της Margaret Tyler. Γράφει στο βιβλίο της «Drug Pictures» «Στο οικονομικό κραχ του 1929, που έφερε σε απελπισία δεκάδες ανθρώπων, όσοι κατέφυγαν σε μερικές δόσεις του ομοιοπαθητικού φαρμάκου Aurum Metallicum από τους γιατρούς τους, επανήλθαν γρήγορα στον στίβο της ζωής και ξανάρχισαν τις προσπάθειες τους».

Ωστόσο, δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι όλοι οι αυτόχειρες έχουν το ίδιο ψυχοπαθολογικό προφίλ. Υπάρχουν δεκάδες φάρμακα που ενδείκνυνται στην κατάθλιψη. Η δυσκολία της Ομοιοπαθητικής είναι ότι ο κάθε ασθενής χρειάζεται το «προσωπικό» του και μόνο φάρμακο για να γίνει καλά.

Για τους αναγνώστες που ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα γι' αυτό το θέμα θα παραθέσουμε στο επόμενο τεύχος τα διαφοροποιημένα πορτραίτα ψυχοπαθολογίας που μπορεί να οδηγήσουν έναν άνθρωπο στην αυτοκτονία, έτσι όπως καταγράφονται στην Ομοιοπαθητική Φαρμακολογία.

Εκείνο που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι τα αποτελέσματα που βλέπουμε με την Ομοιοπαθητική αγωγή είναι πραγματικά εντυπωσιακά, ιδιαίτερα σε περιστατικά όπως του Π. Σφηνιά όπου η παθολογία δεν είναι μια συνεχής και βαριά κατάθλιψη που διαρκεί εδώ και πολλά χρόνια αλλά η ξαφνική απελπισία, η κατάθλιψη και η τάση για αυτοκτονία εμφανίζεται μετά από ένα ισχυρότατο οικονομικό στρες που το άτομο αισθάνεται ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει. Αυτό που ονομάζουμε ενδογενή κατάθλιψη σε χρονίως πάσχοντες ασθενείς είναι ασφαλώς ένα πολύ πιο πολύπλοκο θέμα και πιο δύσκολο να θεραπευθεί. Κάτι άλλο που εντυπωσιάζει με τη χορήγηση του σωστού ομοιοπαθητικού φαρμάκου, είναι ότι ο άρρωστος μετά τη λήψη του ομοιοπαθητικού φαρμάκου (μέσα δηλ. σε μια ή δυο μέρες) βγαίνει από την κατάθλιψη και τις τάσεις αυτοκτονίας και νοιώθει πολύ καλύτερα βλέποντας τώρα με τελείως διαφορετικό μάτι την υπάρχουσα πραγματικότητα. Ξαναποκτά την αγάπη για τη ζωή και θέλει να ξαναδοκιμάσει τις δυνάμεις του και τις ικανότητες του.