Ψυχοσωματικές διαταραχές και υγεία

Η επίδραση του νου στην εκδήλωση ψυχοσωματικών ασθενειών
«... Instinctively perceiving and regulating dynamis» (vital force- Hahnemann 1921 - par. 15:103)

Ας υποθέσουμε ότι μικραίνουμε στο μέγεθος ενός ατόμου υδρογόνου και μπαίνουμε στο ανθρώπινο σώμα, μέσα στην χημική του σύσταση, διαμέσου του κυτταρικού τοιχώματος και του κυτταρικού πυρήνα, ακόμα και μέσα στα ίδια τα μεγαλομόρια. Όσο κοντά κι αν παρακολουθήσει κανείς της μοριακές αυτές δομές, να μαζεύονται να ανοίγουν, να ενώνονται και να χωρίζονται, είναι προφανές ότι ποτέ δεν θα παρατηρήσει τη ζωτική δύναμη που δημιουργεί όλη αυτή η κίνηση (the telos of life). Δεν θα παρατηρήσει την ίδια την δύναμη αλλά ούτε και την αναχώρηση της, όταν ο οργανισμός πεθαίνει. Το μόνο που θα παρατηρήσει είναι μοριακές κινήσεις, ή το σταμάτημα αυτών των κινήσεων.

Είναι λοιπόν φανερό ότι οι απαραίτητες ιδιότητες της ζωής, σε αντίθεση με την φυσική ή χημική φύση που την περιβάλλει, θα πρέπει να ανήκουν σε μια τελείως διαφορετική και μη φυσική πραγματικότητα. (14,23)

Ο αληθινός Ομοιοπαθητικός όταν μιλάει για την ασθένεια γνωρίζει τι είναι άρρωστο, ενώ ο αλλοπαθητικός δεν το γνωρίζει. Ο τελευταίος νομίζει ότι το οικοδόμημα στο οποίο ζει ο άνθρωπος, το οποίο καταστρέφεται, εκφράζει όλη τη διαταραχή. Με άλλα λόγια, ότι οι αλλαγές των ιστών (που είναι μόνο το αποτέλεσμα της ασθένειας) είναι ότι και ο άρρωστος άνθρωπος.(6>

Εδώ είναι και η διαφορά μεταξύ του αλλοπαθητικού που φροντίζει το οικοδόμημα (σώμα) του ανθρώπου, το οποίο και αποβάλλεται στον θάνατο, και του Ομοιοπαθητικού που φροντίζει αυτό που ζει και υποφέρει, κάτι που η επιστήμη δεν έχει ακόμα περιγράψει (την ζωτική δύναμη), τον ίδιο τον ζωντανό οργανισμό.(7)

Το θαυμαστό της Ομοιοπαθητικής είναι ότι τα κατάλληλα ενδεικνυόμενα φάρμακα είναι ικανά να αντιδοτήσουντα αποτελέσματα συναισθηματικών διαταραχών ακόμα κι αν ο αιτιολογικός παράγοντας συνεχίζει να επιδρά. Φαίνεται ότι επαναφέρουν στο νου μια αίσθηση του φυσιολογικού, μια νέα ισορροπία και μια νέα «φιλοσοφική» θέση. Αυτή η «ρύθμιση» αποτελεί μια καθολική επαναρρύθμιση του νού και είναι πολύ πιο ανώτερη από την τεχνητή ευφορία των μοντέρνων αντικαταθλιπτικών, όπου ο ασθενής αισθάνεται καλά αλλά συνεχίζει να είναι άρρωστος !

Είναι αναντίρρητο ότι ο έλεγχος της ηλεκτρολυτικής, ορμονικής, μεταβολικής, αγγειακής, αναπνευστικής και κυτταρικής λειτουργίας παίζει σημαντικότατο ρόλο στην πρόοδο της επιστήμης, αλλά για την θεραπευτική, ο κλινικός εστιασμός πρέπει να ξεπερνάει τα όρια των φυσιοπαθολογιών μηχανισμών για να έχει στοιχεία της δυναμικής πλευράς της παθολογικής εξεργασίας που μπαίνει σε κίνηση από ολόκληρο τον οργανισμό. Ο ομοιοπαθητικός πρέπει να έλθει σε επαφή με την ζωτική δύναμη (animus) του ασθενή, για να καταλάβει λογικά, με κοινή αίσθηση (κοινό νου) και χωρίς θεωρητικές υποθέσεις την αληθινή φύση των κρυμμένων συμπτωμάτων, αντιδραστικών μετατροπών ή αμυντικών μηχανισμών που ο ίδιος ο ασθενής εκφράζει.'8)

Σύμφωνα με τις αρχές και τους νόμους της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής η νόσος είναι διαταραχή σε ενεργειακό επίπεδο (νευροφυσιολογικού τύπου) πριν εμφανιστεί στο σωματικό επίπεδο.

Πρόνοια Θεού έχει χαρακτηρίσει ο Πλάτων την τοποθέτηση του νου στην ψυχή και την ψυχή στο σώμα του σύμπαντος κόσμου, προκειμένου αυτός να είναι των πάντων ο ωραιότατος και ο άριστος ως ζωντανός οργανισμός. Ετσι στην ψυχή ανέθεσε την κίνηση ολόκληρου του σώματος του σύμπαντος κόσμου, διότι αυτή έμελλε να είναι δεσπότης και κυβερνήτρια του σώματος, το οποίο έμελλε να υπακούεϋ1»

Με τις ίδιες σκέψεις περί πειθαρχίας του σώματος στα κελεύσματα της ψυχής, ο Πλάτων διαφοροποιείται από την άλλη γνώμη που θέλει το γερό σώμα να κάνει καλή ψυχή, ενώ ο ίδιος αντίθετα πρεσβεύει ότι η καλή ψυχή με την αρετή της βελτιώνει όσο το δυνατόν το σώμα.(2)

Σε περίπτωση δε ασθενειών του σώματος υποστηρίζει την αρχή ότι δεν είναι δυνατό να γιατρεύεται το σώμα με το σώμα, αλλ' αντιθέτως η ψυχή με την αρετή της γιατρεύει το σώμα, ενώ και αυτή δεν θα μπορέσει εάν είναι κακή.(2)

Οι απόψεις αυτές δεν απέχουν απ' αυτές του Αντιφώντα, του σοφιστή της «τέχνης της αλυπίας» ο οποίος φέρεται ότι στην Αρχαία Κόρινθο ίδρυσε την πρώτη Ψυχιατρική Κλινική και ο οποίος θεωρεί ότι οι ρίζες της σωματικής ασθένειας πρέπει να αναζητηθούν στο νου.(3)

Τα τελευταία χρόνια η Ιατρική Επιστήμη προσπαθεί να εντοπίσει τις αιτίες των χρόνιων ανίατων ασθενειών της εποχής μας στην φυσική του εγκεφάλου, επαληθεύοντας την φιλοσοφία του Πλάτωνα ότι ο νους είναι ο κυβερνήτης του όλου.

Ενας σύγχρονος μας, ο διάσημος S. Freud σε επιστολή του προς το Βερολινέζο ωτορινολαρυγγολόγο W. Fliess (επιστήθιο φίλο του) αναφέρει ότι οι έρευνες του στρέφονται προς την κατεύθυνση να παρουσιάσει τα ψυχοπαθολογικά φαινόμενα ότι προέρχονται από την συνολική φόρτιση του νευρικού συστήματος σε σχέση με την ικανότητα αντίστασης αυτού, αφού συνυπολογισθεί και η κληρονομική επιβάρυνση.(4)

Σε ομιλία του ο ίδιος στη Γερμανική Φαρμακολογική Eταιρεία τόνισε ότι η βασική ιδέα σε μια θεραπεία είναι να α ξήσουμε τις διεργασίες εκείνες που υπάρχουν σε μια ασθ νεια και που πιστεύουμε ότι είναι αμυντικοί μηχανισμοί. Βέβαια όλα τα ανωτέρω συμφωνούν με τις αρχές και τους νόμους της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής και ιδιαίτερα ότι η νόσος είναι διαταραχή σε ενεργειακό επίπεδο (νευροφυσιολογικο τύπου) πριν εμφανιστεί στο σωματικό επίπεδο.

Πώς επιδρά το ομοιοπαθητικό φάρμακο στον οργανισμό

Μέχρι σήμερα πολλοί ερευνητές μίλησαν και μιλούν για την φύση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Πολλοί λιγότεροι έδωσαν θεωρητικές ερμηνείες για το πώς δρα τελικά το ομοιοπαθητικό φάρμακο στον οργανισμό (από φυσική - χημική -ηλεκτρομαγνητική σκοπιά). Εκφράζοντας μια προσωπική άποψη και μετά από όλα τα ανωτέρω θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι το φάρμακο πιθανά δρα στο νου (neuronal microtubules) αφού οποιοδήποτε εξωτερικό ερέθισμα (και το ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι ένα εξωτερικό ερέθισμα σε ενεργειακή μορφή) μετατρέπεται σε χαμηλές ώσεις ηλεκτρομαγνητικών συχνοτήτων και δημιουργεί συντονισμό με τις ήδη υπάρχουσες ώσεις του οργανισμού (VLF frequencies).(19)

Η δράση του αποθηκεύεται σαν μνήμη στον νευρικό ιστό. Αυτή η βελτιωμένη μνήμη διοχετεύεται σταδιακά σε όλο το σώμα (οικοδόμημα.) εξαλείφοντας προηγούμενες «μνήμες» από εξωτερικά και εσωτερικά ερεθίσματα με παθολογικά λειτουργικά και οργανικά στοιχεία με αποτέλεσμα την σταδιακή βελτίωση και επαναφορά της ισορροπίας και αρμονίας του οργανισμού (την υγεία).

ʼλλωστε γι' αυτό όταν έχουμε διανοητικά ή ψυχικά συμπτώματα, υπερέχουν των σωματικών στην εκλογή του φαρμάκου. Διότι αυτά έχουν κατ' εξοχήν βάση και προέλευση τον νου όπου και δρα το ομοιοπαθητικό φάρμακο.

ʼλλωστε, ισχυρή ένδειξη της επίδρασης των αισθήσεων μέσω του νου στις ψυχοσωματικές διαταραχές είναι και η δράση της μουσικής, ζωγραφικής, αρωμάτων κ.λ.π. στην εξομάλυνση διαταραχών του ψυχισμού καθώς και ψυχοσωματικών διαταραχών και κακοηθειών. Μην ξεχνάμε ότι ο Hahnemann στο τέλος της ζωής του υποστήριζε ότι είναι δυνατή η δράση του φαρμάκου με το πλησίασμα του φιαλιδίου και την απλή όσφρηση του.(21,22)

Αποτελεί γεγονός αναμφισβήτητο ότι ο άνθρωπος στην εποχή μας έχει απομακρυνθεί από την φυσική ζωή, που αυτός ήταν ταυτόχρονα ποιητής και δημιουργός και μετατρά πηκε σε εξάρτημα της μηχανής. Ακριβό αντίτιμο αυτής π επιλογής του η ηθική η ψυχική και σωματική του αλλότριο ση, αλλοίωση και φθορά (η απώλεια αυτής της ίδιας της υγείας του.(9'10,11'23)

Η ποιότητα του κοινωνικοοικονομικού περίγυρου και το τεχνητό περιβάλλον κατά κύριο λόγο ευθύνονται για τις ψυχοσωματικές παθήσεις. Οι καταπιέσεις του κοινωνικοοικονομικού περιβάλλοντος δεν δημιουργούν μόνο καρδιακές παθήσεις και έλκτ αλλά ευθύνονται και για την απώλεια της μνήμης και την αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος

Τα κινητά τηλέφωνα, οι χημικές ουσίες και η νοσηρότητα

Το τεχνητό περιβάλλον είτε ως ηλεκτρομαγνητικά πεδίo με πολύ χαμηλή συχνότητα (VLF - υπάρχει σχέση με λέμφωμα, λευχαιμία και καρκίνο του εγκεφάλου) είτε ως κινητά τηλέφωνα (έχουμε όλοι μπει σε «δίκτυο» με τις ηλεκτρομαγνητικές κεραίες που μεταφέρουμε με αποτέλεσμα διαταραχές του νου - καρκίνος του εγκεφάλου) είτε ως αλλοίωση με χημικές ουσίες των τροφών, χρήση καρκινογόνων ουσιών σε δομικά υλικά, χρήση υπόπτων χημικών ουσιών σε υλικά καθημερινής χρήσης και τέλος μεταλλάξεις ιών και μικροβίων επιτείνουν το πρόβλημα και αυξάνουν την νοσηρότητα.(15,16)

Αυτό που πριν από λίγα χρόνια θεωρούνταν επιστημονική φαντασία σήμερα είναι μια «ολοκληρωτική» πραγματικότητα.

Ειδικά θα αναφερθώ στην στεφανιαία νόσο (50% των αιτιών θανάτου από 30 - 80 ετών). Η αύξηση της χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων, η έλλειψη κίνησης και το διαρκές ψυχολογικό stress μέσα στο τεχνητό περιβάλλον είναι όλα αποτελέσματα του «πολιτισμού» μας. Στην πραγματικότητα θεραπεύουμε τις «κακές» μας συνήθειες και πεθαίνουμε από αυτές και δεν ασχολούμαστε με μια πραγματική «νόσο».(12)

Επίσης, οι έρευνες έδειξαν ότι παιδιά που μεγάλωσαν σε καταπιεσμένο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον είναι περισσότερο ευαίσθητα σε ασθένειες σαν ενήλικες, αντίθετα με παιδιά που μεγάλωσαν σ' ένα ασφαλές περιβάλλον.14'

Ακόμα, οι έρευνες καταδεικνύουν ότι πρόσωπα των οποίων η συμπεριφορά χαρακτηρίζεται από επιθετικότητα, ανταγωνιστικότητα, υπερβολική φιλοδοξία, έντονη προσπάθεια για επιτυχία, ανυπομονησία, υπερβολική προσήλωση στην εργασία, ελλιπή ανάπαυση, πίεση χρόνου, έλλειψη αρμονίας από την εργασία και τον γάμο και από συναισθήματα άγχους και κατάθλιψης, έχουν αυξημένη αρτηριακή πίεση και καρδιακό ρυθμό, προδιαθέτοντας έτσι την φύση τους για καρδιαγγειακές παθήσεις.

Ο Γαληνός συνδέει από εκείνη την εποχή τον ψυχολογικό τύπο του μελαγχολικού ανθρώπου, περισσότερο από τους άλλους τρεις τύπους (αιματώδης, φλεγματικός, χολερικός) με διάφορους καρκίνους, γεγονός το οποίο επιβεβαιώνεται στην σύγχρονη εποχή ότι οι μελαγχολικές ψυχολογικές επιβαρύνσεις δύνανται να προδιαθέσουν σε διάφορες μορφές καρκίνου, για τους οποίους ευθύνονται νευροενδοκρινοανοσολογικοί μηχανισμοί.•13'

Η μη επικοινωνία (απομόνωση) σε συνδυασμό με το stress και την έλλειψη άσκησης επιτείνουν το πρόβλημα. Φτάσαμε στο σημείο και όταν υπάρχει επικοινωνία απλώς να ανταλλάσσουμε τα άγχη μας και να γίνεται αυτή σαν ένα είδος ψυχοθεραπείας για να αντεπεξέλθουμε στο τεχνητό, εχθρικό και βλαβερό περιβάλλον.

Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω την σημασία των νέων ανακαλύψεων οι παρενέργειες έχουν αρχίσει να φαίνονται.

Η επικοινωνία με τα κινητά και το internet μέσω e-mail (μόνο με την φωνή, τον γραπτό λόγο και την εικόνα του άλλου) σε λίγο θα καταλήξει στην επικοινωνία με τον φανταστικό άλλο (εικονική πραγματικότητα) και το θέαμα ανθρώπων που περπατάνε στο δρόμο γελώντας και μιλώντας ακατάπαυστα με τον «άλλο» μέσω δικτύου είναι η αρχή του τέλους της πραγματικής επαφής και σχέσης, (που θέλει σίγουρα περισσότερο χρόνο και διάθεση).

Η σωστή εφαρμογή της Ομοιοπαθητικής μαζί με άλλες εναλλακτικές θεραπευτικές συμβάλλει στην μείωση των παρενεργειών αυτών και στην αύξηση της σχέσης, της ελευθερίας και της δημιουργικότητας. Παρ' όλα αυτά η προσαρμογή της «φύσης», και του νου στις παρατηρούμενες αλλαγές με την ταχύτητα που γίνονται είναι δύσκολη. Χρειάζεται εγρήγορση και συνείδηση του τη πραγματικά συμβαίνει. Η γενική στάση του Ομοιοπαθητικού γιατρού θα πρέπει να είναι διαρκής αγώνας για αλλαγή του τρόπου ζωής, αλλαγής του τεχνητού περιβάλλοντος προς οικολογικότερες κατευθύνσεις φιλική και όχι επιθετική σχέση ανθρώπου με άνθρωπο με πιο ήπιες αλληλεπιδράσεις χημείας και βιολογίας, μηχανών και ανθρώπων.

Η «αυτοκινούμενη ψυχή» του Πλάτωνα πρέπει να ζήσει και όχι απλά να επιβιώσει.

Του Κώστα Τσιτινίδη, Ιατρού-Ακτινολόγου
Από το περιοδικό Ομοιοπαθητική Ιατρική, τεύχος 27

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1. Πλάτων: 'Πολιτεία'
2. Πλάτων: 'Τίμαιος'
3. S. Freud: 'Σχεδιασμός της Ψυχολογίας'
4. Α. Διαμαντόπουλος: Εφαρμογές της Φυσικής στην ΝευροΕπιστήμη (1,2,3,13,18)
5. Γ. Βυθούλκας: Ή Επιστήμη της Ομοιοπαθητικής (τα τρία επίπεδα)
6. J.T.Kent: Lectures on Homeopathic Philosophy
7. P. Schmidt: The privilege of liberation through Homeopathy
8. P. Paschero: Homeopathic Diagnosis
9. C. Young: Ο Εγκέφαλος και οι φιλόσοφοι
10. G. Searle: The Rediscovery of the mind (MIT Press)
11. A. Damasio: Descartes' Error Emotion, Reason and the Human Brain
12. Δ. Κρεμαστινός: Στεφανιαία νόσος
13. Σ. Μαρκέτος: Ο υγιεινός Δεκάλογος του Ιπποκράτη
14. G. Leibniz: The Monadology
15. P. Churhland: The puzzle of Consciousness
16. A. Turing: Computing machinery and Intelligence
17. W.K.C. Guthrie: Οι Σοφιστές
18. Δ. Νανόπουλος: Στα άδυτα του εγκεφάλου
19. S. Hahnemann: Όργανον Θεραπευτικής Τέχνης
20. P. Sankaran: The elements of Homoeopathy
21. F. Crick: The scientific search for the soul
22. E. Mazo: The Medicine of music
23. S. Hahnemann: To πνεύμα του νέου δόγματος