Είχα χάσει κάθε διάθεση για ζωή

Οταν προ 6ετίας ζήτησα τη βοήθεια Ομοιοπαθητικού γιατρού για το πρόβλημα της υγείας μου, θυμάμαι ότι δεν ήξερα από που να αρχίσω, ούτε να δώσω εξηγήσεις για το τι συνέβαινε.

Είχα χάσει κάθε διάθεση για δραστηριότητα και ζωή. Ένοιωθα διαρκώς κουρασμένος, ακόμη και για το πιο απλό πράγμα. Ατονία, σωματική, ενώ τίποτα δεν μου προκαλούσε την παραμικρή ευχαρίστηση. Δεν ήθελα να μιλώ σε κανέναν, δεν μπορούσα να επικοινωνήσω μετά μέλη της οικογένειας μου, ήμουν ευέξαπτος και άλλοτε ευσυγκίνητος η δουλειά μου φαινόταν αφόρητη. Δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου, ούτε έβλεπα λύση.

Τότε απευθύνθηκα στην Ομοιοπαθητική, χωρίς όμως να έχω βαθιά μέσα μου και πολλές ελπίδες.

Παρόλα αυτά, ακολούθησα τη θεραπεία που μου υποδείχθηκε.

Μετά από ένα δίμηνο, άρχισα να αισθάνομαι, όπως ένας τυφλός που είδε το φως του και με την πάροδο του χρόνου όχι απλώς θεραπεύτηκα, αλλά γνώρισα τι σημαίνει ψυχική και σωματική ανάταση. Ανέβηκα μερικά σκαλοπάτια σε αυτό που λένε «ευ ζειν». Έκτοτε η κατάσταση που περιέγραψα, φαίνεται κακό όνειρο.

Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν αρρώστησα, αν βέβαια μπορεί κανείς να θεωρήσει σαν αρρώστια μια οσφυαλγία, μια βρογχίτιδα ή μια γαστρεντερίτιδα. Για τα παραπάνω, τόσο εγώ, όσο και η οικογένεια μου, (τα παιδιά μου είναι 10 και 4 ετών), ζητήσαμε και βρήκαμε γρήγορη και ουσιαστική λύση στην Ομοιοπαθητική.

Γι αυτό αν θέλετε τη γνώμη μου για την Ομοιοπαθητική μέσα από τη δική μου εμπειρία, γράψτε ότι «η Ομοιοπαθητική είναι φως».

Χρήστος Νι.*
Τα στοιχεία των ασθενών είναι στη διάθεση οποιουδήποτε γιατρού ή ιατρικού φορέα τα ζητήσει.
Από το περιοδικό Ομοιοπαθητική Ιατρική, τεύχος 23