Ομοιοπαθητική ιατρική και περιοδικός πίνακας των στοιχείων

Του Κωνσταντίνου Τσιτινίδη, Προέδρου ΕΕΟΙ

Tα τελευταία 20 χρόνια νέες θεωρίες και πρωτότυποι τρόποι ομοιοπαθητικής συνταγογράφησης έχουν έλθει στο προσκήνιο. Παρ'ολα αυτά φαίνεται ότι αυτές οι νέες ιδέες έχουν ήδη φτάσει στο σημείο διάσπασης, όπου δεν ξέρουμε ακόμα αν υπάρχει η Ομοιοπαθητική όπως την εφάρμοσε και την δίδαξε ο Hahnemann! Έτσι βλέπουμε νέους ομοιοπαθητικούς να αγνοούν πλήρως τις παλιές δοκιμασμένες μεθόδους και με έναν καλλιτεχνικό και φαντασιακό τρόπο να κυνηγούν νέες ιδέες και υποθέσεις. Αν και η διαίσθηση και η φαντασία μπορούν να δώσουν κάποιον αέρα στα πανιά της επιστήμης μας, η πυξίδα κατεύθυνσης παραμένει η επιβεβαίωση με τα κλασικά proving.

Η γνώση των φαρμάκων, βέβαια, δεν στηρίζεται μόνο στον πειραματισμό των proving, αλλά και στην κλινική εμπειρία αυτών που τα χρησιμοποιούν, καθώς τα φάρμακα ζουν και αναπτύσσονται μέσω της εμπειρίας αυτών που τα δίνουν (collective essence). Η ιδέα να κατηγοριοποιηθούν τα φάρμακα έρχεται και αυτή από τον εμπνευστή του συστήματος (Hahnemann) στα πρώτα του ομοιοπαθητικά συγγράμματα ("A New Principle to Investigate the Healing Power of Medications", 1796).

Για να κατανοήσουμε την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε σήμερα, πρέπει να πάμε λίγο πίσω, στην εποχή που πολλά πράγματα ανακαλύπτονται συγχρόνως. Ήταν σαν η ανθρωπότητα να άνοιγε ξανά τα μάτια της μετά τον Μεσαίωνα. Ήδη από το 1869 ο Mendeleev ανακοίνωσε τον πρώτο κατά εκτίμηση περιοδικό πίνακα των γνωστών έως τότε στοιχείων, αφήνοντας κενά στα σημεία που δεν είχε ακόμη ανακαλυφθεί κάποιο στοιχείο, και που τα κενά αυτά γέμισαν από στοιχεία που ανακαλύφθηκαν στα μετέπειτα χρόνια. Φανταστείτε πόσο ελκυστικές θα φάνταζαν αυτές οι πληροφορίες στην αρχή της παρουσίασής τους!

Ήδη από νωρίς στην ομοιοπαθητική βιβλιογραφία (Farrington-Otto Lesser) έγινε μια συστηματική προσπάθεια κατηγοριοποίησης των ομοιοπαθητικών φαρμάκων (ιδιαίτερα των ορυκτών και των αλάτων τους). Ειδικά στα καθαρά ορυκτά φάρμακα (μέταλλα και αμέταλλα), όπου οι διαφορές στις φυσικοχημικές ιδιότητες έχουν κλιμακούμενη οργάνωση (π.χ., ατομικός αριθμός ή αριθμός ηλεκτρονίων στην έξω στοιβάδα) άρχισαν οι σύγχρονοι ομοιοπαθητικοί προβλέψεις για εικόνες ομοιοπαθητικές (ιδίως στο ψυχοδιανοητικό επίπεδο), για φάρμακα που δεν είχαν γίνει, provings ή υπάρχουν ατελή provings. Ακόμα και ο Kent έκανε το λάθος στο τελευταίο διάστημα της ζωής του (και υπέστη σφοδρή κριτική γι'αυτό από συναδέλφους του) να συνδυάσει συμπτώματα από στοιχεία που σχηματίζουν συγκεκριμένα άλατα και να τα περιγράψει σαν νέα Materia Medica αυτών των αλάτων (Calc. Sil. - kali arsen. - Calc.Iodata κ.λπ.)

Πιθανώς σε ένα εμπεριστατωμένο proving αυτών των φαρμάκων, η εικόνα που θα αναδυθεί να είναι ένα εντελώς νέο σύνολο συμπτωμάτων, που δεν ανευρίσκεται ούτε στο ένα, ούτε στο άλλο, στοιχείο-φάρμακο! Θα μπορούσαμε, βέβαια, να κοιτάξουμε τις φυσικοχημικές ιδιότητες αυτών των φαρμάκων-αλάτων (αναλογία), αλλά μετά τη διαδικασία της δυναμοποίησης πολύ πιθανόν η εικόνα θα είναι τελείως διαφορετική (αναδυόμενες ιδιότητες).

Το 1991, η πρωτοποριακή για την εποχή της εργασία του J. Schοlten τάραξε τα νερά, αλλά και δίχασε την Ομοιοπαθητική κοινότητα. Οι μεν, ενθουσιασμένοι πήραν τις «νέες» πληροφορίες (άλλες με κάποια στέρεη βάση και άλλες υπερβολές του J. Schοlten με βάση μια οικουμενική ανθρωποσοφική αρχή) και άρχισαν τις «νέες» θεραπείες γεμίζοντας τα Repertory και τις Materia Medica με πολλά νέα στοιχεία οι δε, εκνευρισμένοι και αρνούμενοι αγνόησαν τελείως τις «νέες» ιδέες και συνέχισαν στις αρχές του Hahnemann και των αξιόπιστων συνεχιστών του.

Βέβαια, οι τελευταίοι (φοβούμενοι την εξαφάνιση της αξιόπιστης ομοιοπαθητικής) ούτε να δουν δεν θέλουν πίσω από τις φαντασιώσεις του Scholten μήπως κρύβεται κάποια γενική ιδέα που μπορεί να δώσει κάτι καινούργιο στην ομοιοπαθητική προσέγγιση! ʼλλωστε, ο Παράκελσος (πρόδρομος και εμπνευστής του Hahnemann;) είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ότι η ίδια η φύση με τα στοιχεία της έχει όλες τις απαντήσεις για τη θεραπεία των ανθρώπων όταν πάσχουν. Από τον Παράκελσο μέχρι τον Μπέρξον αυτές οι ιατροφιλοσοφικές απόψεις αναθεωρούνταν συνεχώς και αδιαλείπτως. Ύστερα από αυτή την εισαγωγή, τα ερωτήματα που μπαίνουν σήμερα και χρήζουν ενδελεχούς μελέτης είναι:

α) Υπάρχει κάτι που να νοηματοδοτεί και να συνδέει την ψυχοδιανοητική εικόνα μιας καθαρής ορυκτής, σύμφωνα με αξιόπιστα proving και της θέσης που αυτή η ουσία-στοιχείο έχει στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων όπως τον ξέρουμε ολοκληρωμένο σήμερα;

β) Πώς μπορεί η ομοιοπαθητική κοινότητα να ξεκαθαρίσει τι είναι αξιόπιστο και τι πρέπει να σβηστεί από τα Repertory και τις Materia Medica;

γ) Χρειάζεται να γίνουν νέα provings με golden standard διαδικασίες για να γεμίσουν τα κενά; (πάντοτε βέβαια, το πείραμα εξαρτάται από τον παρατηρητή - Hahnemann)

δ) Τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά η κλινική επιβεβαίωση της εικόνας ενός φαρμάκου, αλλά και τα κλινικά θεραπευμένα συμπτώματα που του δίνουν πιο ξεκάθαρη και εστιασμένη ματιά;

ε) Τα χαοτικά συστήματα και οι παράξενοι ελκυστές μπορούν να παίξουν κάποιον ρόλο στην όλη διαδικασία αξιολόγησης των συμπτωμάτων;

Κατά την άποψή μου, αυτά τα σημεία πρέπει να αποτελέσουν την κύρια προσπάθεια έρευνας για να διερευνήσουμε και να αποσαφηνίσουμε τη θεραπευτική μας δύναμη. Μήπως χρειάζεται, επιτέλους, να αρχίσει αυτή η τεράστια προσπάθεια να γεμίσει ο περιοδικός πίνακας τουλάχιστον των σταθερών στη φύση στοιχείων με αξιόπιστες ψυχοδιανοητικές εικόνες που θα αλλάξουν δραματικά την αποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικής; Μήπως ήλθε η ώρα να αρχίσουμε να μελετάμε με μεγαλύτερη προσοχή και σεβασμό τη γραφομηχανή του σύμπαντος που πάνω της (όπως το DNA) στηρίχτηκε η Δημιουργία;

Επίλογος

Η ζωή πρέπει να φθαρεί και να αποσυντεθεί. Και πάλι, υπό την επήρεια των άστρων, που επενεργούν μέσω των στοιχείων, επανέρχεται εκ νέου ένα ουράνιο ον που κατοικοεδρεύει στις υψηλότερες σφαίρες του στερεώματος! Αλχημιστής Βασίλειος Βαλεντίνος

Ο καλός ομοιοπαθητικός ιατρός ερευνά συνέχεια και τις παλιές δοκιμασμένες ουσίες, αλλά και νέες θεραπευτικές ουσίες. Έτσι, ομοιοπαθητικοί εισήγαγαν, στην Ιατρική ουσίες απ' όλο τον κόσμο όπως πολύτιμα βότανα και δηλητήρια φιδιών! Όλα τα προηγούμενα έγιναν σε έναν βαθμό εμπειρικά, στηριγμένα όμως στις στερεές βάσεις των αρχών του Ηahnemann.

Η Ομοιοπαθητική (διαφέροντας εδώ από την καθαρή επιστημονική ερευνά) απαιτεί όχι μονό τη λογική των provings, αλλά και την κατευθυνόμενη διαίσθηση των εμπειροτέρων και χαρισματικότερων συνεχιστών της. Από την άλλη, αν θέλουμε, η Ιατρική αυτή, να γίνει το κύριο και επικρατέστερο ιατρικό παράδειγμα της εποχής μας, θα πρέπει να επικεντρωθούμε στον φωτισμό τέτοιων εκκρεμών ζητημάτων, πάντοτε με γνώμονα τις βασικές αρχές του Hahnemann και τη συνέχιση της διδαχής αυτών των αρχών στους νέους θεραπευτές που θα αναδυθούν στο μέλλον!

Πρέπει καταρχήν να επανελεγχθούν οι προσθήκες στη Μateria Medica, που βασίζονται σε ανεπαρκή provings (παλιά και νέα), γιατί η σύγχυση και ο θόρυβος διαρκώς παραμονεύουν για να θολώσουν την επιστήμη μας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Π. Καραγιαννιδης Ειδική Ανόργανη Χημεία
2. R. March Physics for Poets
3. Farrington Materia Medica
4. Otto Lesser Materia Medica
5. J.T.Kent Lesser writings
6. G.Vithoulkas Materia Medica Viva
7. J. Scholten Homeopathy and Minerals
8. Luc de Schepper Homeopathy and the Periodic table
9. J. Shah Into the Periodic table
10. B.Joshi Homeopathic patterns in the Periodic table
11. P.Herschu Provings 1-2
12. R.Morrison Carbon remedies in Homeopathy